BİZERBA TARTILAR:
Bakkal, kasap ve manavlarda en çok rağbet gören tartı
“Bizerba” lardı. Bunlar daha çok beyaz, kısmen de açık yeşil ya da mavi
renklerde imal edilmişlerdi. Bunların önünde diklemesine bir ayak üzerinde iki
yüzü de camlı silindirik bir disk bulunurdu. Diskin iki yüzünde de ağırlık
göstergeleri olup, skala iki tarafta da aynı şekilde çalışırdı. Böylece hem
müşteriye hem de satıcıya dönük olduğundan, iki taraflı kontrol edilebilme
imkânını sağlarlardı. Bu ön göstergeye bağlı olan tartı bölümü de hemen
arkasında yatay şekilde durur, haznesi dükkânın sattığı ürünün türüne göre
kenarlıksız ya da kap şeklinde olurdu. Ağırlık arttıkça satıcı, tartının
yanındaki silindir büyük düğmeyi ekseni etrafında çevirerek kilo göstergesini
ilerletebilirdi. Sonraki modellerinde göstergenin dairesel şekli değişerek,
ters duran üçgen şeklini aldı. İnce düşünceli kimi satıcılar, tartmadan önce
skalayı “–10” grama alırlar, böylece tartım esnasında ürünün içine ya da üzerine
konulduğu ambalaj kâğıdı veya kutusunun ağırlığını hesaptan düşerek, hakkaniyet
ölçülerinde çalışırlardı.
TRİPORTÖR:
Bunlar, adından da anlaşılacağı gibi (three / tri: üç) 3
tekerlekli ve direksiyon yerine gidonla kumanda edilen çok enteresan taşıma araçlarıydı.
Ağırlıklı olarak; “Arçelik” marka olan triportörlerin sürücü kabinini önünde
tek bir tekerleği vardı. Bu tekerlek gidona bağlıydı. Sürücü kabinin tam
ortasına otururdu, yanında da sağlı sollu birer kişinin oturabileceği yer
kalırdı. Eni normalden daha dar olduğundan ötürü, tek bir farı ve yine tek bir
sileceği bulunurdu. Çalışırken çıkardığı sesler, bir motosikletin sesiyle aynı
tınıyı verirdi. Bu araçların arkasındaki kasaları, kimi modellerde açık,
kimilerinde tenteyle örtülü, kiminde ise metal örtüyle kapatılmış olurdu.
PTT’nin araç kadrosunda, arkası kapalı çok sayıda sarı renkli triportör
1980’lerin ortalarına kadar hizmet verdi. Bunlar daha çok posta ve telgraf
taşıma işlerinde kullanılırlardı.