Cenabı Hakkı’n, mensubu kılmakla bizleri şereflendirdiği Yüce Dinimiz İslamiyet, insanların ve cinlerin hem dünyada hem de ahirette saadet ve selameti için gönderilmiştir. Yüce kitabımız Kur’an-ı Azimü’ş-Şan, bu saadet ve selametin nasıl elde edileceği hususunda bizlere en doğru yolu göstermiş; O’nu bize tebliğ eden Peygamber Efendimiz (s.a.v.), hayatının her safhasında, bizler için “üsve-i hasene-en güzel örnek” olmuştur.

         Şüphesiz ki bizlere de bu saadet ve selamete nail olabilmemiz için birbirimize karşı birçok vazifeler düşmektedir. İşte iyilik ve takvada yardımlaşmak, bu vazifelerin en mühimlerindendir.

         Cenab-ı Hakk hutbemin Ayet-i Celilesi’nde şöyle buyurmaktadır: “Hayr ve takvada birbirinizle yardımlaşınız”

         Takva ise Allah-ü Teala’nın himayesine girmek, emrini tutup, azabından korunmaktır. Takva, mana ve mahiyeti çok geniş bir mefhumdur. Kebair denilen büyük günahları ve sagair denilen küçük günahları işlememek, bununla birlikte mekruhlardan ve şüphelilerden sakınmak ve mübah olan hususlarda aşırılığa gitmemek gibi mertebeleri vardır.

         Kur'an-ı Kerim’in birçok ayetinde “İman edip, salih ameller işleyenler…” ifadesi geçmekte,  İman ile amel birlikte zikredilmektedir. Dünya ve ahirette saadet ve selametin elde edilebilmesi için, en başta doğru ve sağlam bir iman ve itikad lazımdır. Doğru ve sağlam itikad ise Ehl-i Sünnet ve’l-cemaat akidesini iyi öğrenmek ve kalplere nakşetmekle elde edilir. İkinci olarak Salih ameller işlemek, yani Cenab-ı Hakk’ın emrettiği şeyleri yapıp, nehyettiklerinden  uzak durmak icab etmektedir. Ayrıca yapılan amelleri ihlas ile yapmak, her yerde ve her hususta Allah’tan korkup, kimseye zulmetmemek gibi birçok hususa dikkat etmek lazımdır.

         Aziz okurlarım

         Hakiki bir mü’min iman ve Salih ameller hususunda titiz davranıp Allah’ın razı olmayacağı hallerden uzak durduğu gibi, mü’min kardeşlerinin de bu hususlarda kendilerine zarar verecek hallerden uzak olmaları için gayret eder. Zira Peygamber Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyuruyorlar: “Sizden biriniz, kendisi için istediğini, kardeşi için de istemedikçe kamil manada iman etmiş olmaz” Mü’min maddi hususlarda kardeşinin hukukunu ve menfaatlerini dikkate olmak zorunda olduğu gibi, bil-hassa manevi hususlarda da kardeşini daima düşünmeli; manevi noktadan ona zarar verecek  itikad ve amellerden muhafazası için gayret sarfetmelidir.