Her anne ve babanın evlat sahibi olmaya sonsuz bir arzusu vardir.Bu arzu, asil bir istekdir. Esasen evlenmeden maksatta budur. Meselenin-muhim olan tarafı sahip olduğumuz evladın terbiyesidir. İslam dininin emrettiği güzel terbiye verilmeyecek olursa hem kendimiz hem de millet ve memleket bu çocuklardan zarar görür. Hüner onların sayısını değil saygısını artırmaktır. Cenab-ı Hak bir ayet-i celilesinde buyuruyor ki : “Ey İman edenler, kendinizi ve ehilinizi ateşten koruyunuz. O cehennem ateşi öyle bir ateşdir ki yakacağı insanlar ve taşlardır.”

Nebat yetiştirir gibi, evladının sadece yeme içmesine dikkat gösteren vitrin bebekleri gibi süsleyip giyindiren ve fakat kamil bir iman ve güzel ahlakla mücehhez kılmayan anne ve babalar huzuru ilahide mes'uldürler. Zira Resul-i zişan Efendimiz (s.a.v): “Hepiniz çobansınız, maiyetinizde olanlardan mes'ulsunuz" buyurmaktadırlar.

İmam-i Gazali Hz. leri; “Çocuğun temiz kalbi; kiymetli bir cevher, her nakşi kabul eden mum gibidir. Bununla beraber üzerinde hiçbir nakış, yazı, çizgi, kazıntı ve silinti yoktur. Temiz bir toprak gibi... Hangi tohum atılırsa o biter ve büyür. İyi şeyler verilirse, din ve dünya saadetine kavuşur; ana-baba ve hocasıda sevaba ortak olur. Kötü tohum ekilir ve kendi başına bırakılırsa nefsani arzularına uyar, kötü insanların yolunu tutar, akıbeti perişan olur.” demiştir.

Eğer çocuklarımızın yaşayışı Kur'an-ı Kerimin emirlerinden uzak ise buna sebep, ya anne ve babanın kötü terbiye vermesi, yahut iyi bir terbiye vermemesidir. İyi terbiye vermemekte kötü terbiye etmek gibidir. Mevlana Mecdüddin Hafi anlatiyor: « Yezd Şehrinde ana-baba hakkinda vaz ediyordum. Bir yaşlı adam ağlayarak; babasının sakalını çekip başına vuran çocuk için ne dersiniz? dedi. O çocuk babasından hangi işi öğrenmiş? Dedim. Çift sürüp, merkebi kiraya vermeyi. Kabahat babasinda? 0nu küçükken  mektebe verip, din ve kitabın edeplerini öğretseydi ve salihlerin, velilerin sohbetlerine götürseydi, çocuk bu saygısızlığı yapmaz, hürmette kusur etmezdi. Lakin küçüklüğünde merkebin kuyruğuna yapışıp sopa kullanmayı adet edinince elbette babasının sakalıyla merkebin kuyruğunu farksız görüp dövmekten çekinmez dedi.

Çocuklarına haramdan kaçınmanın luzum ve zaruretini anlatmak anne ve baba için zaruri vazifelerdendir. Zira haram giren vücutta hakka itaat olmaz. Çünkü bir  hadis-i şerifte Peygamber efendimiz (s.a.v): „Birinizin, ağzına toprak koyması, Allah’ın haram kıldığı şeyi koymasından daha hayırlıdır“. buyurmaktadır.

Yazıma İmamı Rabbani hazretlerinin Mektubatı Şerifindeki şu veciz ifadeleriyle nihayet veriyorum: «Hayırların en büyüğü dini meselelerin öğrenilip-öğretilmesi ve yaşanmaya gayret edilmesidir. Allah yolunda binlerce nakti tutarda sadaka verilse dini vecibelerden birini yerine getirme sevabına eşit olamaz ».