Bir çocuğa istediği her şeyi anında verirseniz, ondan hayallerini ve azmini alırsınız. Çok kötü bir alışveriş bu değil mi? İyilik ediyorum derken kötülük etmek, kaş yapacağım derken göz çıkarmak diyebiliriz. Peki iyi bir ebeveyn olmak çocuğumuzun ihtiyaçlarını karşılamayı gerektirmez mi? Hangisidir doğru olan?             Tabi ki her şeyde olduğu gibi dengeli olmaktır önemli olan. İnsanoğlu fıtratı gereği doyumsuzdur. Hep dahasını, hep fazlasını ister. Bunun dengesi, aile tarafından çocukluk döneminde verilen eğitimle sağlanır. Bir çocuğa istediği her şeyi anında alan ebeveynler çocuklarına iyilik etmezler, bilakis kötülük ederler. Bu yüzden çocuğun, zaruri ihtiyaçları haricindeki isteklerinde onun gayret göstermesi beklenmeli  böylece emek verme, bir hedef uğruna çabalama, sabretme  ve dolayısıyla kıymet bilme gibi değerleri öğrenmesi sağlanmalıdır.             Çevrenizde görmüşsünüzdür, her istediği anında ailesi tarafından temin edilen çocukların mutsuzluğunu. Küçük şeylerden mutlu olmasını bilemez o çocuklar. Çünkü her istediklerine kolay ulaşmışlardır. Aile, çocuğu mutlu edebilmek için hep yeni uğraşlara, yeni hediyeler almaya yönelir. Ve bunun sonu yoktur. Sonuçta ortaya  hep çabuk bıkan, kıymet bilmeyen , ufacık şeylerle mutlu olamayan doyumsuz ve huzursuz  yetişkinler çıkar. Öyle çocukların doğum günlerine çağrıldığınızda bile kara kara düşünürsünüz. Çünkü anne babaları onları gereksiz lükse öylesine boğmuş, çıtayı öyle yükseltmişlerdir ki, aldığınız bir kitabın yada çam sakızı çoban armağanı bir hediyenin kenara atılacağını, doğum günü çocuğu tarafından  burun kıvrılarak değer görmeyeceğini  bilirsiniz.             Peki nedir bunun çaresi? Nasıl kurtuluruz bu yanlış tutumdan? Özellikle çocuğunuza her istediğini almayarak başlayabilirsiniz. Evet yanlış duymadınız. Eğer aldığınız şey çocuğunuzun gerçekten ihtiyacı değilse ve keyfi bir harcamaysa almayın. Evde onlarca ayakkabısı varsa, günden güne hızla büyüyen çocuğunuz için sırf arkadaşında gördü diye gidip  marka bir ayakkabı almayın. Bir heves alıp bir süre sonra kenara atacağını düşündüğünüz şeyleri almayın. Çok istediği şeyler için emek sarf etmesini isteyin. ‘O oyuncağı çok mu istiyorsun? O zaman bu hafta harçlıklarından biriktir bakalım’ diyerek ona sorumluluklar verin. Aslında belki de biriktirdiği harçlığı, istediği o oyuncağın dörtte birini bile karşılamayacak , üzerini  siz tamamlayacaksınız ama göreceksiniz ki o oyuncak onun için çok değerli olacak. Çünkü işin içinde emeği var. O oyuncağı hemen alamadığı için hayaller kuracak, çaba sarf edecek, gayret gösterecek ve bu gayreti o oyuncağı onun için daha değerli kılacak ve çabuk bıkmayacak. En büyük erdemlerden olan sabretmeyi ve elindekilerle yetinmeyi öğrenecek. ‘Aman gücüm yetiyor ne var yani. Bir oyuncak da alamayacak mıyım çocuğuma. Allaha şükür kazancım iyi. Zaten evladım için kazanmıyor muyum? ‘ diyenleri duyabiliyorum. Ancak buradaki mesele, sizin alım gücünüz değil. Eğitim…Unutmayın eğitim ailede başlar. Ufacık görünen her tutum ve davranış, çocuğun kişiliğinin oluştuğu ilk yıllarda çok önemlidir ve onun gelecekte nasıl bir birey olacağını belirler.             İstediği her şey anında alınan çocuk büyüyünce her istediğine anında ulaşmayı isteyen kaprisli, doyumsuz, mutsuz , hiçbir anlamda değer kıymet bilmeyen yetişkinlere dönüşür.  Çocuklarınıza istedikleri her şeyi alarak, ellerinden hayallerini ve azimlerini almayın lütfen.