Zaman insan ömründe ne kadar bir yer tutar kimse doğrusu bilemez. Göz açıp kapayıncaya kadar bir zamanın içinde var olduğumuz ve göçüp gittiğimiz büyük üstatlar tarafından çokça söylenmiş. Salı günü öğle saatlerinde her hafta olduğu gibi Piraziz’e gitmek için dolmuşa bindim ve yola çıktım. Arabada üç beş kişi vardı. Sarayburnu camiye doğru yaklaştığımızda ön tarafta oturan bir teyzemiz, yanındaki ile konuşurken birden, camiinin musalla taşındaki iki tabutu görünce, “bir geldik, bir gidiyoruz” deme gereği duydu. “Hepimiz geldik, hepimiz gideceğiz” diyerek lafını tamamladı. Bu söyledikleri toplamda 2-3 saniye ancak eder. Aslında teyzem başka bir şeyler konuşuyordu yanındaki hanımla, fakat birden bu durumu görünce, çok hızlı bir şekilde konuyu eğip büktü ve başka bir aleme geçti. O da dediğim gibi 2-3 saniye içinde var oldu ve dolmuş 50 metre gitmeden tekrar bu aleme dönüş yaparak kaldığı yerden devam etti. Hepsi bu. ‘Tereyağdan kıl çeker’ gibi göz açıp kapayıncaya kadar bir süre de bu dünya ve öte dünya arasındaki farkı birkaç kelime ile özetledi. Hayatta olan için zaman bir anda durduğunda hop” başka bir aleme kapı aralıyoruz. Teyzemin bu dedikleri, dolmuşun içinde kendi yörüngesinde havada asılı kalsa da, ben ineceğim yere kadar biraz daha düşünüp kaleme alacağım yazıyı tasarladım. Hep gündem, hep sorun, hep çözüm aramak, para kazanmak, şunu ne yapsam, bunu ne yapsam, işler ne olacak diyerek çokça kendimize sorduğumuz soruları, zaman içimizden çekip alıyor ve teyzemin dediği gibi, bir geldiğimizi biliyoruz da; gittiğimizi bir türlü bilemiyoruz. Bazen düşünüyorum da; bir sinema ya da tv’de yönetmen olsam, bu mevzular üzerinden çok hikaye anlatırdım. Tabii bu işin okuluna gitmediğimiz içinde bu hep havada kaldı. Arada sırada böyle film ve dizilere rast gelsem de, eksik kaldığını düşündüğüm yerler oluyor. Biraz zaman, biraz para olsa belki bu saatten sonra bunu yapacak bir durum olur. Günlük “hay huy” işinden daha verimli bir şey yapmış olurum. Nasip diyelim, ahir ömrümüzde ne olacağını kimse bilemez değil mi?