Pazar günü bir haber için Pazarsuyu’na gittim. Gittim ama yol boyunca çöpleri görmekten şaşı oldum. Ohuuuu aman Allah’ım, nereye bakarsam bakayım, çöp atılmayan yer kalmamış. Akıl alır gibi değil. Pazarsuyu iç köprüye gelene kadar, orayı geçtikten sonra varacağım yere kadar yolun her iki tarafı tam bir çöplük olmuş. Bu çöplerin olduğu yerleri kare kare de çektim. Bir yerdeki yaklaşık 100 metreye yakın yol boyundaki çöplerinin atıldığı yeri de videoya aldım ki; birisi sorunca, “hah işte bu da, görüntüsü” diye gözüne sokarım cevap olarak.  Hem de bu yolda birkaç yerde çöp konteynırı da vardı. Bunlara çöp atılmamış ve çöpü elinde olan ortalığa savurmuş durmuş. Akşama kadar bu çöpler canımı sıktı durdu. Bir çözümde bulamayınca, şahsen bir şey yapmayınca ancak haberdi, köşe yazısı ile derdimizi anlatıyoruz. Pazar günü bu can sıkıntısı ile geçti. Bir gün sonra işim için Giresun’a geçtim ve geri dönüşte plaj bölgesini geçtikten sonra Bulancak’a gelene kadar yol kenarını dikkatle takip ettim ve ilçenin girişine kadar deniz kenarında ne kadar yer varsa, çöple dolmuş halde. İnsanlar çöp kutusuna atmaları gereken çöplerini herhalde buraları müsait olduğundan fırlatıp atmışlar. Öyle böyle değil, toplamaya kalkılsa kamyon işi çöp çıkar. Niye böyle yapılır kimsede bilmiyor. Sonrada sağda solda lak lak ederken, “bu çöplerde niye toplanmıyor” diye sıkı bir eleştiri yapmaktan da geri durmayız. Her şeyi belediyeden, kaymakamlık ve çevre bakanlığından beklemenin ve medet ummanın bir manası yok. Yapılacak olan kendimiz bu işi çözmek üzere, elimizden geleni yapmaktır. Birkaç yazı öncesi Piraziz, Bulancak arasındaki yol kenarların da ki aynı şekilde atılan çöpleri de yazmıştım. Bu çöpler iyice çirkin bir manzara haline gelmiş ve bunu buradan yazmıştım. Peki, aradan, geçen bunca zamandan sonra Piraziz yolunda değişen bir durum var mı? Aynen devam ediyor. Bu mevzu ancak herkesin bu konuda duyarlı olması ve evden, kamu kuruluşlarına, STK’larına, partilere kadar yapılacak işbirliği ile bir hale yola girer. Yoksa buradan yazı yazmak ve haber yapmakla bir yere ancak varılır. Çöp bu ülkenin, ilin ve ilçenin birinci meselesidir. Yani insanın temel meselesi ve içinde her daim bulunduğu tek mevzudur. Zengini, dar gelirlisi, fakiri, işsizi, işçisi, memuru, esnafı, köylüsü, çoluğu çocuğu, genci, yaşlısı ayırmadan hepimizin paylaştığı tek meseledir. Çözüm bizdedir ve bunu yapmalıyız.