Hedefleri her dalda Oskar almak. Ne de olsa bu ödülü ortaya çıkartanlar zaten kendileri. Çok defa dediğim gibi eskiden, yani ortaokul ve lisede dirsek çürütürken, okuduğumuz ve dinlediğimiz her şeyi doğru beller ve ona inanırmışız. Ya da bana öyle geliyordu. Daha sonraları farklı kaynaklardan okudukça, bilgi sahibi oldukça bu işlerin hiçte öyle olmadığını çakozladım. Ooohooo ne numaralar dönermiş te, varmış ta, bizim haberimiz bile olmazmış. Adamlar bir film yapmışlar ve hep aynı hikaye ile bugüne kadar bizleri getirmişler. 1980’lerde aklımız yavaş yavaş bunların ne olduğunu anlamaya başladığım zamana kadar, “dünyayı yöneten aileler var” lafından yönetenlerin ben bizim aile sanırdım. Zaten zar zor geçinen bir aile idik. “Ulan” derdim yöneten isek, yönetilenler kimdir diye merak bile etmezdim. İşin latifesi bir yana. Öyle bizim anladığımız bir şey yokmuş. Gelelim; “Vehbi’nin kerrakesine.” Zaman geçti ve 13 aile, diye bir mefhum olduğunu öğrendik. Bunlar “kim veya kimler?” diyerek epeyce bir kitap yaladık. İşte Avrupa’dan neşet etmiş, emperyal yapıların kurucuları, sömürücü çeteler, faizci, bankaların kurucuları, her şeyde parmağı olan, girmedikleri iş sahası, alan, sektör kalmayan, daha doğrusu bunları düzenleyen, paranın gerçek sahipleri, efendileri denen yaratıklardan meydana gelen 13 aileden oluşan kemik yapı. Bunları bu güce kavuşturan şeytani yönetmen. Yani filmin yapımcısı ve yöneteni, rolleri dağıtanı ateşin sahibi ve ona uşaklık eden 13 aile. Haklarında çok şey bilinmeyen. Göz önünde olmayan, sütre gerisinde talimat veren planın aksamasını asla istemeyen ve aksatanı paket eden, savaşların çıkartanı, salgının plancısı, iklim değişikliği yalanını sahaya süren, basın yayını kontrol edeni, sinema, tv’ler, sanat, kültür, spor, say sayabildiğin kadar ne varsa hepsinin en üst sahibi olan tanımlanamaz yapı. Önde görüneni bu 13 aile. Burada yani ülkemizde haklarında yazmak kolay değil. Bu topraklar üzerinde onların adamları, şirketleri, sözcüleri, siyasileri, yetkilileri, sanatçıları, akademisyenleri, sağlıkçıları, yazarları, sunucuları, memurları, silah tüccarları, lafazanları, oyuncuları, büyük büyük zenginleri, dindarları, lazım olduğunda hemen gündem değiştireni ile filme devam ediyorlar. “Yeni Dünya Düzeni” diyorlar adına. Tek Dünya Devleti kurmak için yangın çıkartmayı seviyorlar. Gördüğümüz duyduğumuz bu şeylerin tamamı “yaratıcıya” meydan okuyan bir filmden başkası değil. Galip gelirler mi, onu da zaman gösterir. Bildiğim bu film Oskar alamaz.