Dün akşam gazeteden eve gelmiş haberlere bakıyordum. Yangın haberleri ile ilgili birkaç haber vardı. Biri özellikle dikkatimi çekti. Bu haberi pür dikkat izledim. Trabzon’da bir yaylada yanlış hatırlamıyorsam; ekolojik yapısı koruma altında olan, nadir bitkilerin olduğu 50-60 dönüm civarındaki bir alanda birisi veya birileri kundaklama yaparak burayı yakmış. Çıkan yangında hiçbir şey kalmamış. Sonra böyle ülke genelinde ve ilçemizde çıkan çok sayıda yangını hatırladım ve bir insanın ya da birilerinin evdi, bahçeydi, ormandı, ağaçtı, mera’ydı, araziydi yakmasını çözebilmiş değilim. Nasıl bir iş bu ki, aklına geliveriyor ve bir yeri yakıyorsun. Birisine zarar vermek, mala mülke, hayvanlara zarar vererek ne elde ediliyor doğrusu hiçbir zaman anlamış değilim ve de anlamlandıramıyorum da. Daha birkaç gün önce Gümüşhane’de altın aramak için 10bin senelik bir gölün izinli olarak suyu boşaltıldı ve sıfırlandı. Peşinden de ortalık ayağa kalktı. Ne oldu peki? Birisinin altın bulacağım hırsı, nelere mal oldu. Bize bir şeyler oldu bu açık. Ne tarih, kültür, gelenek, görenek, miras, ekolojik kıymet, ne geçmiş, ne gelecek, hak hukuk, adalet, vicdan, merhamet, başkasına saygı, yardımlaşma, dayanışma, diğergamlık kalmış. Bir toz duman içinde, göz gözü görmeden, bir hırs bir hırs hepsi benim olsun, kimseye bir şey kalmasın, ev, araba, arazi, arsa, yat kat, para pulun tamamı benim olsun başkası da b.. yesin diyerek önüne gelene bir tekme vuranların sayısı iyice artı. Dediğim gibi gözümüz bir dönmüş ki,  dur durakta bilmiyoruz. Allah, gözü dönenlerin gözünü döndürsün de, akılları başlarına gelsin diyorum ve noktalıyorum.