Sevgili okurlar. Hayat bizi öyle bir zorluyor ki, İnanın bu devirde ne söyleyecek bir sözümüz kaldı ne de konuşacak durumumuz. Her şey günden güne daha da zorlaşıyor. Bakınız… Malumunuz bir salgın yaşıyoruz. Ve bu salgın her geçen gün toplumumuzda ki herkese bulaşmaya devam ediyor. Hayatımızı olumsuz etkiliyor. Toplum olarak sevgimizi, Kucaklaşarak, tokalaşarak gösteren bizler, Artık bunları yapamıyoruz. Çocuklarımızı teknoloji denen kör kuyudan uzak tutalım diyoruz, Fakat Okulların kapalı olması çocuklarımızı bu kör kuyunun içine daha çok atıyor. Biliyorsunuz okul hayatı bir önceki yılla alakasız bir durumda. Yok efendim uzaktan eğitim, Yok efendim yüz yüze eğitim derken, Bütün teknolojik aletleri çocuklarımızın kullanımına sunmak zorunda kaldık. Çocuklarımız artık derslere, Bilgisayar, telefon ve tabletlerden giriyor. Ne diyorduk eskiden… Çocuklarımızı telefondan uzak tutalım… Yok efendim bilgisayar başında az bir zaman geçirsin… Tablet almayalım ki sosyal çevresi genişlesin… Ama bunların hepsi yalan oldu. Bu söylediklerimiz, Düşündüklerimiz, Her biri tamamen bitti. Düşünsenize… Hem anne çalışıyor, Hem baba çalışıyor, Çocuk evde yalnız, Bilgisayardı, Telefondu, Tabletti… Her şey onun kontrolünde, Fakat internet ne onun ne de velilerin kontrolünde, Uygunsuz reklamlar, Saçma sapan siteler… Her şey artık çocuklarımızın hayatına öyle bir girdi ki, Artık korkuyorum. Hele hele, Absürt uygulamaları görünce korkmamak için, Kendimi zor tutuyorum. Faydalı ve eğitici şeylere ulaşmak, Ya da bunları çocuklarımıza sunmak çok zor. Sonuç itibarı ile dün sakındığımız durum, Bugün elzem olan bir durum haline geldi. Bu yüzden, Tüm velililerimize çok dikkatli olmalarını öneriyorum. Çağımızın ihtiyacı olan teknolojinin, Çocuklarımızın hayatını karartmasından korkan bir veli olarak… Hepinizi bu konuda dikkatli olmaya davet ediyorum. Umarım çocuklarımıza eğitim aldıralım derken, Onları bu bataklığa saplanmış olarak bulmayız. Kalın sağlıcakla…