Bu bazen çok tartışılır. Bazen taraflara böler insanları. Bazıları maddiyat der, bazıları maneviyat… Ben kendi düşüncelerimi beyan edeceğim. Sosyal medyada şu soruları sorarlar hep; ‘çok zengin olacaksın ama hiç arkadaşın olmayacak’ çoğu kişi bunu kabul etmiyor. Herkes parayı ister. Ama daha önceden arkadaşlık duygusunu hissettiği için onu seçenek dahi olsa tercih etmiyor. Çünkü parayı birlikte harcayabileceği birine ihtiyaç duyar insan. Ben öyle düşünüyorum en azından. Maddiyat ve maneviyat arasında gerçekten ince bir çizgi var kabul ediyorum. Mesela şundan bahsedeyim; biz kendi arkadaş grubumuzla bir yere gittiğimizde, bazen birinin parası çıkışmıyor, bu bazen samimi arkadaşım, bazen çok samimi olmadığım ama takıldığım bir arkadaşım, bazen ben. Bu noktada aramızda hiç tereddüt etmiyoruz ve o arkadaşımıza yardım ediyoruz. Açık konuşmak gerekirse bu noktada ben maneviyatın daha önemli olduğunu görüyorum. Bir kafeye gittiğimizde; herhangi biri ‘param yok siz yiyin ben aç değilim’ dediğinde, başka bir arkadaşın ‘sana para soran olmadı canın ne istiyor’ dediğini gördüğümde mutlu oluyorum açıkçası. Herkesin böyle manevi arkadaşlık, aşk, iş ve aile ilişkileri olursa kimsenin maddiyatı aramayacağı kanaatine varıyorum. Elbette para lazım olur. Sonuçta alış-veriş için başlıca obje paradır. Bazı durumlarda maddiyat, maneviyatın önüne geçebilir. Ama şöyle düşünüyorum ki; parasız yaşanır, parasız mutlu olabilir; fakat arkadaşsız, eşsiz, işsiz mutlu olunamaz. Bunu kimse inkâr edemez. Yüksek fiyatlı aldığın oyunları oynayacak arkadaşın yoksa ne yazar zenginlik? Lüks restoranlarda birlikte yemek yiyebileceğin arkadaşın, eşin, ailen yoksa ne yazar önünde kurban kesip yedirseler? Bu cümlelerle bile maneviyatın önemini görebilirsiniz.  ‘Param yok, mutlu değilim’ diyebilirsiniz. Ama bu, her parasızın mutsuz olduğu anlamına gelmez. Mutluluğu parada ararsanız işte o zaman paranız bitince üzülürsünüz. Fakat mutluluğu ilişkilerde ararsanız, ölene dek mutlu olursunuz. ‘Ben arkadaş edinemiyorum’ da demeyin. İstediğiniz takdirde edinirsiniz. İlk adımı karşıdan beklemeyin, gerek aşk, gerek iş, gerek arkadaş ilişkilerinde… Hani derler ya para ile aşk, arkadaşlık satın alınmaz diye. Hepsi alınır. Para ile aşk da alınır, arkadaşlık da alınır. Para ile samimiyet alınamaz. Ne kadar para verirseniz verin, sizi paranız için seven birisine samimiyet duygusunu aşılayamazsınız.  Maddiyat olmadan, maneviyat olur. Ama maneviyat yoksa maddiyatın da bir anlamı yoktur. En azından ben öyle düşünüyorum. Ben arkadaşlarım ile bir araya geldiğimde, para hakkında pek konuşmayız. Çok da para harcamadan vakit geçiririz. Dürüst olmak gerekirse arada sırada kendimizi şımartırız. Tabii dediğim gibi hiç öyle para meraklısı değiliz. Öyle olmadığımızda da gerçekten samimi ve menfaatsiz bir arkadaşlık ilişkisi içerisinde bulunuyoruz. Ben şunu anladım; maddiyatın çok olmadığı yerde maneviyat bol olurmuş.