Burası Karadeniz, burada hayatta, hava da birden değişir ve sabah için yaptığın plan akşama kadar savrulur durur. Dün sabah evden çıktım Sinan telefonla aradı. “Ağbi neredesin” dedi, ben de, “daha yeni yola çıkacağım” diye cevap verdim. (Kerata “ağbi” der hep bana, saygı da kusur etmez). “Kaza var” dedi, “ona geçebilir misin” diyerek ekledi. Ben de “olur” dedim ve yola çıktım. Kaza yerine gelince kimse yoktu, olay yerinde kimse olmayınca tekrar hükümet konağının oraya geçtim. Oradaki işim de bitince yola devam ettim. Gideceğim yerlere uğradım ve gazeteye geldim. Muzaffer ve Efe izinli olunca tek kaldığım içinde işler birden başka bir şekil aldı. Haber mi yazayım, gazeteleri mi hazırlayayım derken, akşam düşen yıldırım sebebiyle matbaa ve gazetenin internet bağlantısı kesilmiş ve ustalar onu yapmaya çalışıyordu. Postaya gidecek işlerde bana kaldı. Sonra kütüphanenin gidecekleri vardı, tek başıma bir oraya, bir buraya koşturuyordum bir yanda da! Öğleye kadar ne yapacağımızı bilemedik. Öğle oldu, “dur şunu yapayımda gerisini sonra hallederim” derken, bir adım bile atamadığımı gördüm. Bari yemek yemeğe gideyim, o aradan çıksın, dedim ve Murat ustanın lokantasına gittim. Yemek yerken de dışarıda ver etti bir yağmur. Beş dakikada ortalık suya sele karıştı. Yemek bitti geldim gazeteye, internet düzelmiş. Postayı hazırladım. Peşinden Ordu’ya gidecek olan gazeteleri hazırladım. Bir yandan çıkacak olan gazetenin işleri peş peşe geliyor ve hangisini yapayım, diye kafamı karıştırıyordum. Hadi onu hallettim, başka bir şey daha çıkıyor ve iş sürekli bir şekilde aksamaya devam ediyordu. En sonunda haberleri yazmaya başladım ve geç bir saate bitirdim. Bugün aslında koca bakanın bilim kurulundan sonra açıkladıklarını(tek bir kelimesinin bile doğru olmadığı açılaması bana göre tabii ki)yerden yere vuracaktım ancak bu işler olunca, köşeyi böyle yazayım dedim. Hele hafta içinde rast geldiğim ve gördüğüm çok sayıda köşelik görüntüleri yazacaktım fakat onlarda haftaya kaldı. Burası zor bir coğrafya ne zaman, ne olacağını kimse bilemez. Evden çıkmadan yapılan bütün planlar, sokağa adım atınca “hop birden” altüst olur ve ömrün varsa akşamı görürsün…