Sanırım bu hafta okullarımızda Yerli malı haftası kutlanacak. İlkokul öğrenci yıllarımızda yerli malı haftasında ülkemizde yetişen meyve, sebze ve yemişleri okula taşıyıp sınıflarda sofralar kurar, yer içer kutlama yapardık. İlkokul sınıf öğretmenimiz Murat Ekiz (Allah rahmet eylesin) bizlere yerli malların öneminden söz ederdi. Kompozisyon yazar, şiirler okurduk o yıllar. "Yerli malı yurdun malı, herkes onu kutlamalı " tekerlemesini gururla söylediğimiz yıllardı. Yıllar geçti, artık Yerli malı kutlamak önemini kaybetti. Giyimde yabancı markaları tercih ettik. İşyeri tabelasında bile yabancı isimleri yazıyoruz. Gıda da dışarıdan ithal edilen karpuzlar, muzlar, gazlı içecekler, peynirler. Parfümde kozmetik Fransız, İtalyan ürünleri, Dizilerde, filmlerde dahi yerlisi tercih edilmiyor. Artık yerli malının adı kaldı. Köylerde okullar kapatıldı. Yerli malı ürünleri gönderecek kimseler kalmadı. Tarım ve hayvancılık neredeyse bitti. Hayvan yemleri. Artık dış ülkelerden ithal ediliyor. Eğitimde üretici ve yaratıcı toplum yetiştirme ideallerinden vazgeçildi. Üretmeyen ve sürekli tüketen bir toplum haline geldik. Yerli malında eskisi gibi ilginin artması için yetkililerin bu işe el atması gerekir. Yerli üretici sonuna kadar desteklenmeli. Herkes kendine düşeni yapmalı. Artık Yerli malı nostalji oldu. Yerli üretimimiz durma noktasına geldi. Biz ithal malları kullandıkça bize mal satan ülkenin üretimi, kalitesi, verimi ve kazancı artıyor. Kendi üretimimiz ise düşüyor. Onlar, bizim paralarımız ile kendi insanlarına daha iyi sağlık ve eğitim hizmeti, daha konforlu, kentler ve daha istenilir bir yaşam sağlıyor. Bizim ülkemizde üretimin ve kazancın azalması ise, yaşam şartlarımızın her gün daha da kötüye gitmesi demektir.