Atalarımızın, Dedelerimizin, Yokluklar içinde, Binbir türlü acılarla kurduğu ülkeye , 100 yıl yabancı kaldık. Aç kaldık, Yokluk çektik,yoksulluklar  içinde yaşadık. Sürgünlere gönderildik. Hasret çektik. Hapislerde yattık. Zindanlara kapatıldık. Darağaçlarında can verdik. Kurşuna dizdiler.. Yapanı belli olmayan cinayetlerde  Islak kaldırımların üzerlerine düştük. Yaktılar, Yıktılar, Toplu katliamlara kurban gittik.. İş vermediler,aş vermediler. İşimizden ettiler. İşi olanlarımızı meslekten attılar. Aç bıraktılar.. Çocuklarımızdan ayırdılar. Çalıştırmadılar. Yurt yuva edinemedik.. Yazamadık , Düşüncelerimizi özgürce söyleyemedik. Kitaplarımızı yaktılar.. Her zaman takipte olduk. Büyük gözaltında kaldık. Düşündürmediler. Adım attırmadılar. Bu ülke bizim diye sevinemedik.  Elimizi kolumuzu sallayarak yürüyemedik topraklarımızın üzerinde. Bu ülke bizim. Bu ülke hepimizin.. Oysa, Onlar soyuyorlar bu güzelim ülkeyi. Tam 100 yıldır, çaldılar, çırptılar. Yabancılara sattılar bu güzel toprakları, Kuruluşundan beri soyuyorlar. İstiyorlar ki bu düzen devam etsin. Ve, Bu düzeni devam ettirmek için, Yıllardır, Her türlü baskıyı yapıyorlar. Ama, Asla yılmadık,asla bırakmadık. Ve de, Asla bırakmayacağız. Çünkü biz bu ülkeyi karşılıksız seviyoruz. Biz bu ülkenin gerçek sahipleriyiz. Bu ülke için ,bizim atalarımız,dedelerimiz toprağa düştü. Sakarya da,Afyon da,Kocatepe de  bizim dedelerimizin kanı var,  kemikleri var.. Bu güzel vatan için görev başındayız. Her şeye rağmen yaşıyoruz. Ülkem 100 yaşına girdi. Sonsuz yüzyıllarımız olsun. Dünyanın , ve, TÜRKİYE ‘nin aydınlık geleceğine Selam olsun…