Geçen Pazar günü bir arkadaşımın yanına uğramak için Giresun’a gidecektim. Gittim aslında. Ancak hafta içi köşeyi yazamayınca hikaye bugüne kaldığından böyle oldu. Öğleden sonra dolmuşa bindim ve yola çıktım. Şoför tanıdık bir arkadaşımızdı. İşte yol boyunca şundan bundan bahsettik ve z kuşağının biraz kulağını çınlattık. Yolcuların sohbeti, akıllı telefonlardan devam ettik ve Giresun’a vardık. Durağa gelmeden önce şoför bana, “istersen fırından ekmek al Bulancak’ta fırınlar kapalı, ekmek bulamazsın” dedi. Bende gayri ihtiyari, “evde ekmek olur bizde, almaya gerek yok” dedim. O ısrarla, “ne olur ne olmaz hocam sen yine de al” diye devam etti. Ben de, “yok yok gerek yok, evin orada fırın var cumartesi günleri ekmeği alırız” dedim. Mevzu niye böyle oldu, bu konuşma niye aramızda geçti doğrusu o an anlamadım ve devam da etmedim. Hatta bu şoför arkadaş benim nerede ikamet ettiğimi de bilmez. Giresun’da arkadaşa uğradım çayımı içtim ve geri döndüm. Biraz daha zaman geçmesi için sağa sola gezdim ve akşam üzeri evin yolunu tuttum. Eve vardım ve her zamanki işlerimi yaptım. Oturdum tv’ye baktım haberlerde ne var diye. Yemek zamanı gelince de yemeği sordum. Yemek hazır olduğu içinde masaya geçtim. Hamsi buğulama vardı yemekte. Ekmek var mı diye ablama sordum? O da bir tane var, dedi. Bende bu yetmez bize bu akşam diyerek cevap verdim. Ben yeter, diye dün az ekmek almıştım, dedi. Fırında yan tarafta. Kapalı olduğu için şimdi birde bakkal ara dışarı çıkarak. Ben niye almadın diye sitem ederken, birden aklıma dolmuştaki sohbet geldi. “Yahu” dedim!.. “Giresun’a gittiğimde şoför bana Giresun’dan ekmek al diye laf etmiş şimdi anladım, dedim. Ona mevzuyu anlatım ve bu işin hikmeti nedir, diyerek şaştım kaldım. Çok garipti. Senelerdir sağa sola çok gider gelirim. Ancak bir kez olsun bu tür bir şey ile karşı karşıya gelmedim. Bir şoförü geçtim, birisi dolmuşta, bana eve ekmek al lazım olur, diye bir şey söylesin. Evin oradaki bakkala gittim önce, bildiniz orada da ekmek yoktu, hafif bir sinir ile kaymakamlığın karşısındaki arkadaşımın bakkalına geçtim ekmek varmış aldım ve eve döndüm. Bu zaman içinde aklımda bu garip sözler yakılandı durdu. Hayal miydi, bir yerden mi zuhur etti, bir gün bile konuştuğum ettiğim bir şey değil. İnsanın başına türlü şey gelir ve apışıp kalır. Tevafuk olur, kalp kalbe karşıdır, rast gelirsin, zaman kayması olur, gibi çok sayıda şey de duyar, görürdüm. Bu çok farklı sanki zaman yarıldı, şoför bizde ekmek olmadığını nasıl hissetti ve zamanın içinde bunu gördü. Garipti vesselam…