İlkokula giderken mahallede birisi vardı. Sağda solda gezen kedileri yakalar, kulağını keser, olmadık bir yerine çubuk sokar hayvana eziyet ederdi. Sinek veya örümcekte olsa aynı şeyleri yapardı. Biz o zamanki halimiz ile engel olmaya çalışır, ancak o hep bizim görmediğimiz yerlerde bunu yapardı. Biz hayvanı sonra gördüğümüzde bunu yapanın o olduğunu bilirdik. Hala aramızda yaşıyor. Tabii o günlerde yaptığı bu işleri yapmasa bile zaman zaman aklıma geldikçe, onu gördüğümde ona bir tekme atasım gelir. İyi ki şiddet yanlısı değilim. Yoksa bu tarz şeyleri yapanlar ile sabah akşam kavga eder dururum. Mümkün olduğu kadarıyla akılla bu işleri çözmeye gayret ederim. Gelelim mevzuya. Birkaç aydır sokaklarda kalan bazı kedilerin yaralı halleri dikkatimi çekiyor. Hatta geçen Cuma eve gidiyordum akşam üstü. Tam yerini şu anda hatırlamasam da; eski kamyon parkının olduğu mevkii de sokak arasında bir kediye gözüm ilişti. Önce ne olduğunu anlamadım. Biraz yavaşladım ve kedinin sol gözünün olduğu yere baktım. Aman Allah’ım dedim kendime!… Gözü yoktu yerinde. Ona baktım ve “ne oldu sana? Diye soru sorsam da cevap verecek durumda değildi. Biraz bekledim ve bana yaklaştığında gözünün bir cerrah edası ile bir şey ile çıkartıldığını fark ettim. Sanki bir neşter ile tam çeperinden kesilmiş ve hiçbir iz bırakılmadan kedinin gözü çıkartılmıştı. İçimden bir küfür salladım. Kediler arasında bir dalaş olur, köpek saldırır, işte araç altında kalır, bir yerden düşer, bazen çoluk çocuk taş veya başka bir şey atar hayvan sakatlanır. Bunlar olur diyelim. Lakin dediğim gibi cerrahi müdahale yaparak ameliyat olmuş hali başka şeydir. Eve geldim ve daha önce de son birkaç ay içinde 4-5 kedide daha gözlerinin birinin çıkartılmış olduğunu hatırladım. Yine bu zaman içinde 3-4 yavru kedinin de kuyruklarının kesilerek sokağa bırakıldığını görmüştüm. Sadece kediler değil, köpek yavruları ve bazı köpeklerinde sağında solunda, kafasında ve ayaklarında bazı insanlar tarafından yapılmış sakatlık halini de gördüm. Hani soruyoruz buradan. Ya da sohbetlerde, “ne oluyor?” bize karşılıklı olarak konuşup durduğumuz şey aslında, “neler olmuş haberimiz yok bizim” haline çoktan dönüşüp durmuş. Kim veya kimlerdir bilemiyorum. Nasıl bir ananın babanın çocukları bunlar hep beraber merak edip sorsak az gelir. Cumaya devam ederiz.