Son yıllarda ülkemizi iyice etkisi altına alan ve önü arkasını bir türlü kestiremediğimiz bankalardan alınan krediler yangın çıkartacak boyuta geldi gibi. Hafta içinde iş yerine uğrayıp sohbet ettiğimiz ve hal hatır sorduğumuz arkadaşlarımız ve sohbetlerimize ortak olan insanlarının en büyük sıkıntısı bankalardan alınan bu kredilerin epeyce bir baş ağrıttığıydı. Nerde ise kredi almayan yok gibi. Hemen hemen her ihtiyaç için bankalara hücum edilmiş ve krediler bir güzel alınmış. Bankaların canına minnet, kredi verecek ki, kredi alanlar borcunu ödeyemez hale gelince üç otuz paraya, kredi alanın malına mülküne el koysunlar. Tamam; bankalar babasının hayrına kredi ve kredi kartını vermiyor bunu biliyoruz. Ancak banka kredi verirken bir tek anasının nikahını istemiyor. Kredi alan 3 istemiş ise banka 1 veriyor onu da aklın almayacağı bir faiz ile veriyor. Kredi alanın elinde ancak, kredinin sapı kalıyor. Ülkede faizler düşse de, enflasyon az biraz aşağı inse de, banka size verdiği faizde en ufak bir geri adım atmıyor. Mesela siz 2017’de bir bankadan yüzde 20 ile kredi çektiğiniz, o yıl enflasyon yüzde 15 diyelim, dolarda 4.5lira olsun. Her şey bu minvalde giderken 2018’de dolar ve faizler hızla artınca bankalar alel acele, kredi alanları ödemeye zorluyor ve faizler arttı diye de, kredi faizlerini yüzde 30 veya 35’e kadar arttırarak sizden ödeme talep ediyor. Sizin bunu ödemeniz ve yüzde 20’den aldım demeniz, bir şey ifade etmiyor. Aradan zaman geçiyor ve dolar ile faizler iniş gösteriyor ve enflasyon zorla da olsa yüzde 10’un altına iniyor. Peki, bu sevgili kredi veren bankalar ne yapıyor dersiniz? Hükümet bankalar kredi faizlerini yapılandırsın demesine rağmen tek bir geri adım atmıyor. Hukuktu, kredi sözleşmesiydi, bizi ırgalamaz diyerek, kredi borcu olana kolaylık yapmak gibi bir girişim içine girmiyor. Hükümet hesap sorabiliyor mu, yanından bile geçemiyor bankaların. Olan kime oluyor, yangın nerde çıkıyor, elbette kredi alanların evinde barkında! Bu işin çözümü var mı deseniz, onu da bilen yok.