Bizim milletin bir huyu var; bilmediği her konuda ahkam kesmek. Salı günü Piraziz’de işimi yaparken, bir yerde, iki vatandaşın konuşmasına rast geldim. Zaten yavaş bir şekilde gittiğim içinde konuşulanları duydum. Konu Suriye’de güvenli bölge için TSK tarafından yapılan Barış Pınarı Hareketi ile ilgiliydi. Birisi aynen karşısında dinleyen kişiye şunları söylüyordu: “Ben olsam şu şu noktalara askeri karakol yaparım ve karakola saldıran teröristlere veririm ateşi biri bile sağ kalmaz” diyerek askeri deha gibi konuşuyordu. Yahu, TSK bu hareket için nerde ise 2 yıla yakın uzmanları ile plan proje yapıyor ve ondan sonra bu işi ancak yapabiliyor. Bu konuşan iki kişi elbette askerlik yaşını geçmiş kişilerdi. Askerde ancak silah tutmuş en fazla da tank ile atış yapmıştır. Nerde öyle askeri uzman gibi konuşmak, nerde öyle olduğun yerde sallamak. Bu konularda işin her yanını tam anlamı ile bilerek konuşmak bile yeterli değildir. Oturduğumuz yerden strateji uzmanı gibi konuşmanın bir manası da yoktur. Hele bilmediğin bir yer hakkında atıp tutmak o kadar kolay olmalı. Gerçi bizim milletin bilmediği bir konu ya da iş yoktur onu da unutmayalım. Siyaset, spor, kültür, sanat, kitap, ekonomi, ticaret, para ve buna benzer çok sayıda konuda laf etmek bizim için sıradan şeydir. Lafı yuvarlayıp gittiğimizde iş tamamdır. Doğru yanlış hiç fark etmez, her lafı eğip bükebiliriz. Bizden bir şey kaçamaz ve kaçmaya çalışanı da yakalarız. Bin kişiden 10’nu kitap, gazete okusa da, sular seller gibi coşup konuşur ve tartışırız. Biz her yol Ankara’dır.