Geçtiğimiz Pazar günü babalar günü idi. Herkesin babalar günü kutlu olsun. Kaç yaşında olursan ol,insan babasına her yaşta ihtiyaç duyar benim gibi. Hangi yaşta olursanız olun, baba’nın yokluğunun verdiği acı hep aynı kalıyor. Babasızlık nedir bilir misiniz? Küçükken yaşıtlarınız babalarının elinden tutup iskele turu atarken,  arkadaşlarından imrenerek arkasından bakmak gibi bir şey işte. Her gün gelemeyeceğini bile, bile evde yolunu gözlemek. Ona bir kez baba diye sarılmak için herşeyi yapabilecek duyguya sahip olmak nedir bilir misiniz? Çok değil bir kez bir kez gözlerinin içine bakarak konuşmak ‘’Neredeydin baba’’diyebilmek. Ben hep babamı bekledim her yerde. Bulamayacağımı bile, bile  onu aradım.Bir tarafım hep eksik kaldı be baba..Hep boynu bükük gezdim ben. Ah be baba sadece gölgen olsaydı bile yeterli bana.Biraz bekleseydim gölgende ona da razıydım.Tek avuntum bindebirde olsa seninle rüyalarımda buluşmam. Şimdi bakıyorum bazı insanlar babasına küfrediyor baba.Babasından şikâyetçi.Onun kıymetini bilin. Gittikten sonra çıra ile arasanız bile artık onu göremezsiniz,geri gelmez. Babasız büyüyenler beni çok iyi anlar.Hayallerinin olmayan kahramanını hep bekler ama hiçbir zaman gelmez.Babasız büyümeyi sadece bir kol ve bir bacağınızı kullanmak gibi düşünün.Çünkü hiçbir fark yok.Bir tarafınız hep eksik.Tabii ki ana’da aynı belkide daha kötü. En iyi bildiğim şeydir  babasızlık.Rüyalarında bile babasıyla mutlu olan çocuklar görüp,ağlayarak uyanırsın.Uyandığında hissettiğin özlem tarifsizdir.Baba,insanın dayanağı en güçlü temel taşıdır.Ona olan sevginizi ertelemeyin,ertelenmeye gelmez.Babamı özlemek mi?Gölgesini bile görsem sarılırdım. Allah her çocuğun analı-babalı büyümesini nasip etsin.Babacığım,Babalar Günün kutlu olsun…