Yazıma  2002 yılında kaybettiğimiz Türk caz müziğinin usta sesi ‘’Bir başkadır benim memleketim’’ şarkısı halen zihinlerde.’’Havasına suyuna/Taşına toprağına/Bir can veda bir tek yurduma/Her köşesi  cennetim/Ezilir yanar içim/Bir başkadır benim memleketim’’diye başlıyor.  Memleket dediğinde baba soyunun olduğu yer akla gelmeli.Nereli sorusuna sevdiğin veya oturduğun yeri söyleyebilirsin ama memleket sorulduğunda baba soyunu söylemeliyiz. Maalesef günümüzde  yaşanılan para kazanılan yere diyorlar memlekete.Köklerinde  hangi diyarın rüzgarlarını taşıyorsan memleketin orasıdır arkadaş. Yani bir insan karnım nerde doyuyorsa orası benim memleketim der mi? Madem öyle yurt dışından izine gelen  insanlarımız Kapıkule’den girince niye toprağı öpüyorlar. Doğduğun yer aynı zamanda yaşayıp büyüdüğün ve ölünce de gideceğin yer ise nerede yaşarsan yaşa memleketin ön planda olmalı. İnsanın doğup büyüdüğü yeri sevmemesi mümkün mü? Tabii ki hayır.Ancak yüz yüze geldiğin insanların yarısı memleketim diye elinden tutarken,diğer yarısı yüzüne gülüp kuyunu kazabiliyor. Arkadaş! Hepimiz aynı memleketin insanı değil miyiz? Neden sadece iyi gün memleketlisi oluyoruz?   Çünkü insanız,konuşmayı,eleştirmeyi,dedikoduyuseviyoruz,hiçdüşünmüyoruz,dedikodu sofrasına yatırdığımız insanında,yakınlarının bir gün bizi o masaya yatırıp yerden yere vurabileceğini… Tabii bunlar memleketinde yaşamanın zor tarafları,iyi yanı da vardır elbet… Tereddütsüz istediğin Kişinin yanına gidebilir, istediğin işyerinde çayını yudumlayabilir, hal hatır sorabilirsin. Allah’a şükür çevremizde hal ve hatırı sayılan kişilerdeniz.Uzun lafın kısacası, aynaya bakıp, ben kimim demeli insan.   Dün neydim,bugün ne oldum, yarın ne olacağım  sözünü unutmamalı.Ve gerçekten beni koşulsuz sevenlerim var mı?  Diye insan bazen düşünmeli…