Yazıma  Kanuni Sultan Süleyman’ın sağlıkla ilgili dörtlüğü  ile başlamak istedim. 'Halk içinde muteber bir nesne yok devlet gibi/olmaya devlet cihanda bir nefes sıhhat gibi/saltanat dedikleri bir cihan kavgadır/olmaya baht ü saadet dünyada vahdet gibi'İnsanın en büyük zenginliği sağlıktır.Sağlık olmadığı sürece dünya senin olsa neye yarar.Ben anlamıyorum yada anlamakta zorluk çekiyorum.Yıllarını okuyarak geçiren ve bizleri sağlığımıza kavuşturmak için çaba gösteren sağlıkçılara şiddet niye.Hasta yakınlarının kendilerine özveriyle hizmet eden,kendilerine yardım eli uzatan sağlık çalışanlarına nasıl böyle davranabildiklerini anlamakta zorlanıyorum.Darp edilen sağlık çalışanları,ölümle tehdit edilen  hekimler  gün geçmiyor ki ülkemizin bir hastanesinde kendini  göstermesin.  Hastanın amacı sağlığına kavuşmak,sağlık çalışanının amacı hastayı sağlığına kavuşturmaktır.Bu ortak amaca şiddetle,baskıyla,zor kullanarak değil,karşılıklı iyi niyet ve saygı çerçevesinde çalışılarak ulaşılması gerekmektedir.Empati,saygı ve hoşgörüye dayalı iletişimle,daha iyi ve daha çabuk hizmet gerçekleşir.İnsanlarımızın hasta haklarını doğru bir şekilde bilmeli,aynı zamanda   sorumluluklarının da  farkına varmalıdır. Yüzlerce hastaya bakmalarına rağmen, bizlerin abisi, kardeşi, kimimizin de oğlu yada kızımız sayılan sağlıkçılara bu şiddet niye…Ağır ve özverili bir eğitimle ,yine özverili biçimde  çoğu zaman zor koşullarda  hizmet veren hekimlere ve sağlık çalışanlarına  yönelik şiddetin  önüne geçilmesi çalışmalarının  artırılması  gerektiğine,bu konuda yasal ve sosyal güvence  kısıtlaması gibi  somut caydırıcı önlemler alınması gerektiğine,her şeyden önce toplumun daha iyi bir eğitim düzeyine ulaştırılması çabalarına ağırlık verilmesi  gerektiğine inanıyorum.