Suyun ruhunu öylesine incittik ki tüm insanoğlu…içine fabrika, evsel atıklar, kimyasallar gönderdik. Eski model süzgeçlerle sözde süzdük ama araçlar son model olmalıydı. Özenle beslediği balıkları, canlıları, bebekken trolledik, kopardık, öldürdük. Yedik. Çabaladı. Doğanın kalbi vardır, ruhu vardır. Kin, nefret, öfke, riya, benlikle, bencillikle bölerek, küçümseyerek, vefasızlık ve maddeyi mananın üstünde değer gördü. Ben değerliyim, kendimi çok seviyorum, en değerli benim, en iyi benim fikri, ene ene daha da eneyim adı altında; Nankörlük, vefasızlık, riya, haram, çalma ve sırtından vurma olarak gerçekleşen yeni bir düzen oluştu. Ortaya karışık çoban salata niteliğinde. Araç olan para amaç oldu. Bu sebepten enerji tersti. Amaç hep dahasını kazanmak oldu. Orman kesildi, madenler çıkarıldı. Toprak siyanürle zehirlendi. Doyulmadı paraya. Daha, daha. Ateşi körüklediler. Ateş kızardı. Öylesine beslendi ki tüm dünyada yangınlar başladı sönmüyor. Ateş enerjisi bambaşkadır. Oysa Aşkta da ateş vardı ama unutuldu. Aşkın ateşi yakar ama doğaya zarar vermez. Unutuldu ve küçümsendi. Kesinlikle dünyasal tespitimizi yapacağız ama iş manada batında olanı anlamaya gelince işler çok farklı okunur. Hava ve toprağın durumu da zaten farklı değildi. Ey suyun ruhu lütfen duy sesimizi. Şifa ver tüm ormanlara, tüm havaya, tüm ateşe, tüm gezegenin toprağına. Bizleri afet. Tertemiz dengeli yağmurlarla temizle ülkemizi gezegenimizi.