Eskiden bayramlar tatil değildi;tatile gitmek yerine büyükleri ziyarete gidilirdi.Harçlık vereceği bilinen akrabalara gitmek için can atılırdı. Ziyaret edilen yaşlılar,onları  ziyarete geleceğini bildikleri çocuklar için önceden en özel mendillere harçlık hazırlanırdı. Bayram mesajı diye bir kavram yoktu.Hele akıllı telefonlarla kameralı görüşme yapma fikri hiç yoktu.Eskiden el öpmek,bayramlaşmanın en güzel yanıydı. İlerleyen teknoloji ve değişen toplum yapısıyla geleneksel bayram kültürü de farklı bir boyut kazanmış durumda.Eskiden bayramdı,şimdi sadece tatil.Belki de bu yüzden doğuyor bu fark. Bayram gelmeden hazırlıklar başlar, arefe günü bayram gibi karşılanırdı. Günler öncesinden temizlik yapılır,tatlılar hazırlanırdı.Şimdi ise sıradan bir gün bekler gibi karşılanıyor.Fırsat bulan tatile çıkıyor. Eski bayramlarda herkes evde misafir beklerdi.Bayramda ekmek çıkmaz  fırınlar çalışmazdı. Tek bir Bayram gazetesi çıktığında gazetecilerde tatili yapardı. Büyükler evlerinde yalnızca misafir bekler, küçükler ziyaret için gezerdi. Süper marketler yoktu.Mahalle esnafına gidilirdi. Bayramlıklar  hevesle hazırlanırdı.Herkes yeni kıyafetlerle bayramı karşılardı. Eskiden her şeyin bir çift ayakkabının bile kıymeti vardı; alınmış bayramlıklar başucunda beklerdi çocukların. Sabah erken bayram namazı için kalkılır, camide bayram namazı kılınır, ardından ailecek bir sofrada topluca kahvaltı yapılırdı. Şimdi artık eski bayramlar yaşanmıyor. Aile ortamında yaşadığımız  ayrıcalıklar artık sadece mazide kaldı. O günlerde  herkesin birbirine verecek bir şeyi vardı mutlaka; sevgisi, güler yüzü ve hoşgörüsü. Bayramlarda birbirine dargın olanlar,konuşmayanlar mutlaka barışırdı. Fakat artık günümüzde bunlardan eser kalmadı.Her bayramda bir önceki yılın bayramını özler hale geldik. Fakat burada bir soru aklıma geliyor.Bayramlar mı kendi güzelliklerini yitirdi yoksa biz mi bayram sevinçlerimiz yitirdik,ne dersiniz? Geleneklerin kaybolmadığı nice güzel bayramlar dileriz...