19 Haziran 2022 pazar günü babalar günü idi. Tüm babaların babalar günü kutlu olsun. O gün beni bir dost aradı, babalar günün kutlu olsun dedi. Gözlerimden iki damla yaş süzüldü. Kalbim yeniden söküldü. Gerçekten babalar günü imiş. Bana ne fayda! Sevdiklerin olmayınca yanında. Kısacası bugün yüreğim çırpınışta ve vuslatta! Cemal Süreya’nın dediği gibi “Sizin hiç babanız öldü mü? Benim bir kere öldü kör oldum” diye devam eden... Dile kolay babam bizden ayrılalı yıllar oldu. Ama ben halen babamı unutmamış hep onun gölgesi ile yaşıyorum. Babam’la hep gurur duyuyorum. Halen insanlar babamı bana anlatıyorsa... Ben babamı insanlara anlatmayı hiç düşünmemiştim. Babamı, ardından anlatmak zor. Ben bu dünya’dan onun varlığı sayesinde korkmamıştım. Çocukken herkesin bir süperman’ı vardır ya benimde süperman’ım babamdı. O bizim için bir geçit vermez dağ idi. Di’li geçmiş zaman kullanıyorum farkındayım ama, ben babamı 19 yaşına kadar tanıyabildim. Kimine göre çok uzun bir zaman dilimi gibi gelebilir ama 19 yıl sadece babamızla yaşayabilmek, babamızı anlamak, satırlık yazıyı bir anda okumak kadar kısa sürüyormuş. Ama 19 yıl içinde çok şey öğrendim babamdan. Hayatın hiçbir zaman benim istediğim gibi gitmeyeceğini anlattı babam bana. Masallarda anlatılan kurtla, kuzuların gerçek hayatımızda iyiler ve kötüler olduğunu öğretmemeye çalıştı çoğu zaman. Yetim büyümenin ne demek olduğunu bilirmisiniz? Çok isterdim o sıcacık gülümsemesi ile evimizde hiç bitmeyen mutluluğu tekrar yaşamayı. Bize veda ettiği günü yıllar geçmesine rağmen dün gibi hatırlarım. Yine çok şey öğrenmiştim babamdan. Bir kış günü toprağa verdik onu. O gün bize veda ederken bir süperman’ın uçuşunu izledim. Genç yaşta döktüğüm gözyaşlarıyla sessiz ve sakin uğurladık kendisini. Ne kadar şanslıyım diyorum. Herkesin ölmeden önce sevgisini kazanan kaç kişi var ki bu hayatta. Babamın gururu, kendi doğruları, prensipleri herşey önemli idi. Nesli tüketen o müthiş eski adamlar içinde hep yer aldı. Ne yazık ki sigarasından hiç taviz vermedi. Neylersin ölüm herkesin başında. Uyudun uyumadan gelecek. Kim bilir nerde, nasıl kaç yaşında? Bir namazlık saltanatın olacak. Taht misali o musalla taşında. Çocukluğumdan, babamla geçirdiğim zamanlardan, onunla gittiğim yerlerin izini sürüyorum. O zaman fark ediyorum ki yarım kalan çok şey var hayatımızda. Hayat ne kadar kısa... Ne olursa olsun devam ediyor ve sen buna alışıyorsun, alışmak zorunda kalıyorsun. Ben babamdan alacağımı aldım. Öğreneceğimi öğrendim. Allah razı olsun. Onun sayesinde okuyup adam olduğum yetmiyormuş gibi ondan öğrendiklerimle babalık yapıyorum çocuklarıma mümkün olduğunca...Nur içinde yat Babacığım....