Bugün ülkemizde toplumsal bir sorun olan kadına şiddet aslında acizliğin yüz karası.Orantısız güç kullanmadır.Toplum içinde yeteri saygıyı görmeyen bilgi birikimi eksik kendi tabirinde ‘’ADAM’’ sanmak duygusu. Kadına şiddetin önüne bir türlü geçemiyoruz.Gün geçmiyor ki her gün kadın cinayetlerine şahit oluyoruz.Geçmişten gelen yanlış öğretilmiş bilgiler halen günümüzde devam etmektedir.Yaşadığımız coğrafyada kadınlar psikolojik,taciz,tecavüz ve fiziksel şiddete maruz kalmakta.Sonucu ölümle biten bir çok olay ile karşı karşıya geliyoruz.Yetersiz yaptırımlar ve adı ağır tahrik olan komik ceza indirimleri ile önüne geçemediğimiz sürekli bir kanayan yaramız.Dünya standartlarında bir yasamız olmasına karşın, kadına yönelik şiddet artıyor.Taciz, tecavüz vakalarında ciddi bir artış var.Her şeye karşın son yıllarda “Asiye nasıl kurtulur?” ironisinden bir adım öteye geçtiğimizi düşünüyorum.Kadına yönelik şiddete karşı artan toplumsal bir bilinç var… Artık karakollarda “Kocandır, döver de sever de” denmiyor… 15 yaş altı kız çocuklarının evlendirilmesine yönelik yasa tasarısı tartışmalarında toplum bu sınavdan yüzünün akıyla geçti… Bundan 15- 20 yıl önce sığınma evi tekti. Kadınları bin bir naz, niyazla, kabul ediyorlardı... Şimdi belediyeler de sığınma evleri açtılar. Eskiye göre gerek yasalar, gerek toplumsal bakış ve ilgili kurumlardaki personelin yaklaşımı, gerekse sivil toplum açısından iyi bir yerdeyiz… Yine de kadına yönelik şiddet durmuyor…Sonuçlara bakıldığında çözüm olmadığını görüyoruz. Şiddet engellenemiyor. Taleplerin değişmesi  çözümlerin farklı yerlerde aranması gerekiyor.  Şiddet uygulayan kişiler mutlaka tedavi edilmeli. Bu kişilerin rehabilite edilmesi ve topluma kazandırılması gerekiyor.