Dünyada en önemli duygu nedir diye bana sorsalar;’Sevgi’ derim. Eğer bir insanın sevgi duygusu çocuk yaştan başlayarak gelişmemişse, ne disiplin ne de geçmişe ait bilgiler onun gelişmesini sağlayamaz.Eğer sevgi yoksa geriye kalan hiçbir şeyin önemi de yoktur. Sevgi duygusundan yoksun insanların ben duygusu çoğu şeyin görmezden gelinmesine yol açar. Disiplin kaybolur,merak azalır,öğrenmeye ve düşünmeye gerek duymazlar. Çocukluktan başlayan sevgi herşeyin anahtarıdır ve açmadığı kapı olmaz. İnsan konuşabilme özelliğine sahiptir.Dünyada başka hangi canlı konuşabiliyor ki?Söz insan olarak sahip olduğumuz  en güçlü araçtır;söz büyü aracıdır.Ama iki yanı keskin kılıç gibi. Sözümüz en güzel rüyayı görmemizi sağlayabiliyor,ancak etrafındaki her şeyi de yok edebilir.Kılıcın bir yanı sözün kötüye kullanımıdır.Bu kullanım cehennem yolunu açar.Diğer yanı ise sözün mükemmel kullanımıdır.Bu da güzellik,sevgi ve dünyada  cennet oluşturur.Nasıl kullandığına bağlı olarak söz sizi özgürleştirebilir ya da sizi bildiğiniz gibi tutsaklığınızın çok ötesinde esareti altına alabilir. Bizde ‘’Söz gümüşse sükut altındır’’gibi anlamlı bir söz vardır.Eğer iyi bir eğitim almamışsanız gerekli sözcükleri seçmekte zorlanıyorsanız,en iyisi susmaktır.  Ayrıca dile getirdiğimiz sözün hangi kulaklar tarafından dinlendiği de önemlidir.Sizin söylediğiniz bir söz bazı kulaklar tarafından yanlış yorumlanabilir.İnsan zihni sürekli tohumların ekildiği verimli toprak gibidir.Tohumlar,düşünceler fikir ve kavramlardır.Söz tohum gibidir ve insan zihni son derece verimlidir.Bir tohum,bir düşünce ekerseniz ve o büyür.Burada tek sorun şudur:Genellikle bu verimli toprağa korku tohumları ekilir. Sözü küfretmek,suçlamak,utandırmak,yok etmek için kullanıyoruz.Bazen sözü doğru kullandığımızda oluyor.Ama ne yazık ki sürekli değil.Genellikle sözü kendi bireysel zehrimizi akıtmak için kullanıyoruz. Kızgınlıklarımızı,kıskançlığımızı,nefretimizi ifade etmek için. Söz biz insanların sahip olduğu en güçlü armağandır.Ve sözü kendimize karşı kullanıp duruyoruz.Sözle intikam planı yapıyoruz.Sözle çevremizde  karmaşa oluşturuyoruz.Sözü ırklar,ülkeler, insanlar,aileler arasında nefret tohumu ekmek için kullanıyoruz.Sevginin hakim olduğu yerde söz hep güzellikler için kullanılır.