Bazı insanlar yaşadığı çevrede her zaman saygı ve takdir görürler. Aslında içinde şeytanlık olmayan aksine Sevgi,dürüstlük ve saygı gibi insani özellikleri olan herkes,atacağı basit adımlarla takdir edilen bir insan olabilir.Nedense çevremizde haşa sanki ‘’dünya yı ben yarattım’’ düşüncesiyle Allahın selamını sizden esirgeyen insanlar var.Bu insanların içi şeytani duygularla dolu,hep dostlarının aleyhinde konuşan zavallılar aslında.  Sözü dinlenen insan yaşanılan sorunlar karşısında yangına körükle gitmezler.Soruna değil çözüme odaklanırlar. Herkes ortaya çıkan sorunun dedikodusunu yaparken,o insanlar bu durumdan aşmanın yollarını,yöntemlerini araştırırlar.  Misal:Bardak yere düştü kırıldı.... Artık o bardağı eski haline getirmenin imkanı var mı? İşte bu noktada bardak tartışma konusu olmamalı...Sonuç bardağın kırılması ise,bardağın kırılmasından ders alıp,o bardağın yere düşmesine neden olan olguları ortadan kaldırmak. Saygı ve güven duyulan insanların odaklandığı şeylerdir. Saygı duyulan, sözü dinlenen insanlar ne çok konuşurlar,ne de suskun kalırlar. İnsanlar "sen" le başlayan suçlama ve yargılama cümlelerini kullanmamalıdır.Eleştiriler her zaman çözüm odaklı olmalı.Bir kişi ve durum hakkında konuşurken çoğunlukla sadece eleştiririz. Çünkü kolayına gelir.Bu bizim toplum olarak neredeyse ortak paydamızdır. Peki ya çözüm için öneriler?İşte bu noktada deyim yerin de ise "çuvallarız" Kuru kuruya eleştiren aynaya bakmayan ama çözüme dair bir şey üretmeyen insanları ciddiye almamalıyız almamalı. Şefkat ve merhamet sevgi,hoşgörü ve anlayışı beraberinde getirir.Bir insanın şefkati olmadan hoşgörülü olması imkansızdır.Eğer bir insanın kendisine karşı saygı ve sevgisi yoksa ondan birşey beklemek hayalciliktir. Öz saygısı olmayan bir insanın yaratmaya çalıştığı saygı ve güven ortamı insanlara ikna edici gelmez.Çünkü birey kendini sevmeden kendisiyle barışık olmadan diğer insanlardan saygı göremez.İki günlük dünyada "Tevazü sahibi olabilmek " önemli.