Yarın 23 Nisan, hep neşeyle doluyor insan… Bizler çocukken coşkuyla söylediğimiz, doya doya bayramımızı kutladığımız günlerde söylediğimiz şarkı böyle başlıyordu. Çocuk aklımızla, çocuk saflığımızla şarkımızı söylerken içimiz Ata’mıza minnet ve şükran duygularıyla doluydu. Çünkü çocukları önemseyen, onlara kıymet veren, onlara emek vermenin bir toplumu yükseltecek en önemli yatırım olduğunu bilen bir Ata’ya sahip olmanın ne demek olduğunu anlıyorduk çocuk da olsak. 23 Nisan, sadece Çocuk Bayramı değil aynı zamanda Ulusal Egemenliğimizin ilk adımının da kutlaması. Atatürk 1920’de meclisimizin açılış gününü ulusal egemenlik günü olarak ilan etmiş ve bir toplumun geleceğinin çocuklar olduğunu bildiğinden bu kutsal hediyeyi onlara emanet etmişti. Bizler dünün çocukları olarak üzerimize düşeni tam anlamıyla yapamadık. Çocuklarımıza aydınlık bir ülke, umut dolu bir gelecek bırakamadık. Onlara şiddetsiz, sokaklarda yaşamak zorunda olan çocukların olmadığı, iyi beslenebilen, sağlık hizmetlerine kolaylıkla ulaşabilen, ekonomik sıkıntıların olmadığı bir dünya bırakamadık. Gelin bu bayram değişik bir kutlama yapalım. Sokakta yaşayan çocukları, çalışmak zorunda bırakılan çocukları, istismara uğrayan çocukları, sırf biz büyükler kurallara uymadığımız için eğitimden yoksun bırakılan çocukları, onlara sağlıklı bir çevre bırakamadığımız için tedavi etmeye çalıştığımız çocukları düşünerek kutlayalım bu yıl bayramımızı. Çocukları bir günlüğüne koltuklara oturtup ezberlettiğimiz cümleleri söyletmediğimiz, onları gerçekten dinlediğimiz, onları gerçekten anladığımız, onların geleceği değiştirebilme gücüne inandığımız bir bayram kutlayalım yarın. Çocuğumuzla bu günü kutlarken ona ulusal egemenliğimizin ne demek olduğunu, neden buna ihtiyaç duyduğumuzu, bağımsızlığımızı hangi koşullar altında kazandığımızı anlatalım. Yarın onları ne kadar değer vererek büyütürsek, yarın onların bu ülkeye o kadar değer katacak işler yapacağını hiç aklımızdan çıkarmadan 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı kutlu olsun….