Sevgili okurlar… Koronavirüs illeti ile tanışmamızın üzerinden tam 2 yıl geçti. Bildiğiniz gibi ülkemizde ilk vaka 11 Mart 2020’de açıklanmıştı. 2 yıl içerisinde binlerce insan hayatını kaybetti. Yüzlerce insan şuan da virüsle mücadele ederken, Azda olsa virüs etkisini sürdürüyor. Hastalığı geçirenler ise birçok rahatsızlık ile sağlık kuruluşlarına başvuruyor. Ama şöyle bir gerçek var ki, Toplum olarak bu illetle yaşamaya alıştık… Sıradan bir hal aldı artık koronavirüs. Kimse merak etmiyor, İlgilenmiyor bile… Eski halimize döndük. Her ne kadar bazı önlemleri alsak ta bile buna da şükür diyorum. Çünkü geride bıraktığımız 2 yıllık zaman zarfında, İnsanlar birbirinden o kadar uzaklaştı ki, İnsanlar cenazelerine gidemedi, Düğünlerini yapamadı… Gerçekten büyük bir sınavdan geçtik. Umarım bir daha böyle bir illet ile mücadele etmek zorunda kalmayız. Çocuklarımızdan, Aile bireylerimizden, İş arkadaşlarımızdan, Kısacası toplumda her kesimden uzak kalmak durumundaydık. Diyorum ya bugüne şükürler olsun. Daha temkinli bir şekilde hayatımızı idame ettiriyoruz artık. Değerli okurlar. Yaşadığımız bu zaman bize bir gerçeği gösterdi aslında. İnsanların hayatlarının bir pamuk ipliğine bağlı olduğunu… Farkında mısınız? Virüs ilk çıktığı günlerde hayatını kaybedenleri mezara koyabilmek için nasıl mücadele veriyorduk. Çünkü risk büyüktü. Ve geri dönüşü yoktu. Yalnız başına toprağa verilenleri de gördük, Ailesinin cenazesine katılamayanları da, Ama bu durum bizi başıboş bırakmamalı… Tedbirimizi elden bırakmamalıyız. Eğer o günlere dönmek istemiyorsak, Dikkatli olmalıyız. O yüzden Mart ayı gelince 2020 Mart ayında başlayan virüs belası aklıma geldi. Hepimiz kendimize dikkat edelim. Kalın sağlıcakla…