Dostun ölümü diğer ölümlerden başkaymış. Bir parça alır götürür hayatınızdan. Bir dostun, bir komşunun arkasından yazı yazmak zor. İstanbul'da kızımın yanında iken haberi gazetemiz Yıldız Haber'den aldım. Piraziz belediyesi çalışan  Zabıta şefi Sevgili Seyit Civek'in trafik kazasında ölüm haberi beni şok etti. Hemen köyden tanıdık insanlara telefon açtığımda olayın doğruluğuna inandım. Köyden komşum Seyit Civek artık aramızda yok. İnsanoğlu ölüm karşısında çaresiz. Buna rağmen o yokmuşcasına unutup hayata gülümseyip çalışıp çabalıyoruz. Seyitte hayata hep gülümseyen, paylaşımcı, katılımcı, çözüm odaklı bir yürekti. Piraziz belediyesi artık öksüz kaldı. Lise yıllarında sanırım bir yıl bizim evde kaldı. Aynı odayı paylaşmıştık geçmiş yıllarda. O güzel kalbi belediyede çalıştığı yıllar birçok insana dokundu. Gel gör ki hayat hep bir yolunu bulup, yakınımızdan ya da dostumuzdan ansızın birini alıp götürüyor. Geçtiğimiz aylarda annemizi kaybetmenin üzüntüsünü yaşamıştım. Seyit için ne desem kısa kalır anlatmaya, üzgünüm. Hoşçakal kardeşim. İçimden geçen bütün cümlelerimle hoşça kal. Seyit Civek'in ölümü çok derin bir kesik gibi canımı yaktı. Allah nur içinde yatırsın. Eşine, çocuklarına, kardeşlerine ve annesini Allah sabırlar versin. Başımız sağolsun...