Arkadaş bu işin seri katili, sefil katili yok! Kasten birinin canına kıyan varlığa insan denmez, denemez. Ülkeyi, iblis varislerinden arındırmaya çalışıyoruz, bu kadar kültürel, ekonomik, eğitimsel sıkıntı çekmiyormuşuz gibi… Her ay “x öldürüldü, y bıçaklandı, z cinayete kurban gitti” gibi sonu hiç gelmeyecekmiş gibi görünen haberler… Bu tarz insanlar hala toplumda var. Kurtulmamız zor. Bir anlam yükleyebilen var mı bu olanlara? Şiddetten çok rahatsız olan bir insanım. Kavgayı hiç sevmem. Sözlü atışmayı aşacağını hissettiğim tartışmaları kestirip atarım. (Lafımı esirgemem orası başka) Ama toplumda, birisine şiddet göstermeyi, kavga etmeyi, bağırıp çağırmayı, havalı olmak için yapanlar var inanabiliyor musunuz? Herkes insan (bu bahsettiğim ucubeler hariç) öfke doğaldır, olabilir. Öfkeyi kontrol edememek de belli bir düzeyde normal karşılanmalı diye düşünüyorum. Fakat dediğim gibi bile isteye kavga etmek isteyen, ortamda yalandan gerginlik çıkaran, diğer insanlara gösteriş olsun diye karşısındakini ezmek/çiğnemek isteyen çok kişi var. Bunu bilerek yapmayı geçin, bunu gösteriş olarak görmeleri ayrı bir olay. Bunun önüne geçme şansımız yok. Her şeye en baştan başlamak lazım… Aile yapısı… Aileden görülen eğitim, aile içerisindeki ilişkilerle oluşuyor temel. Ama bu sözünü geçirdiğim yaratıklarda o yapı olmamış olacak ki, kolayca insan canına kıyabiliyorlar. Her insanda vicdan ve merhamet vardır diye tahmin ediyorum. En kalpsiz insanda bile bu duygular barınıyordur. Merak ediyorum; bu yaratıklar ilerisini hiç mi düşünmüyor? Canına kıydığı kişinin sevenlerini, kendi geleceğini hiç mi düşünmüyor? Gerçi düşünebilecek bir birey olsa, bu tarz tutum sergilemez. Öfkesine yenik düşmek falan hikâye… Akli dengenin bozuk olduğuna dair sabıkan yoksa senin herhangi bir şekilde “ben öfkeliyim, sinir hastasıyım” gibi bahanelerin olamaz. Bir insanın cinayet bahanesi, öfke kontrolsüzlüğü olamaz. Kendini kaybediyorsan, psikiyatriste git, sana paranoya/şizofreni/bipolar bozukluk/narsist tanısı koysunlar, kapatsınlar tımarhaneye aklın başına gelene kadar tıkılıp kal orada. En azından çevreye zararın az olur. Kendi üstünüze alınmayın, “sen” falan diyorum ama “yaratık” diye adlandırdığım kişilere ithafen diyorum. Binlerce dava açıldı, binlerce kişi öldürüldü, öldürülmeye devam ediyor. Şundan korkuyorum; bildiğiniz gibi insanda süreklilik kazanan bir şeye alışma duygusu var. Bu hem sefil katillerin hem de diğer insanların yaşayabileceği bir duygu. Katil alışırsa kötü, çünkü daha çok insan hayatından olmaya başlar. İnsanlık alışırsa… İşte o zaman çok daha kötü olur. “Yine mi” demekle yetinirler. Belki de amaçları budur, yaratık diye adlandırdığım varlıkların. Belki de bunu normalleştirmeye çalışıyordur iblisin dostları. Bir aileyi yıkmak, bir kişinin sevenlerini üzmek, bir cana kıymak kimin haddine?! Cinayeti, belli bir cinsiyet vermiyorum. Ne olursa olsun, bir kayıp, ne olursa olsun bir insanlık suçudur! Bu haysiyet yoksunu varlıkların, hala toplumda bulunması, içlerinde daha ortaya çıkmamışların da olabileceği gerçeği… Çok üzücü…