Hiç aklımıza geliyor mu. Hiç düşünüyor muyuz. Dünyanın başka bir ülkesinde yok. Örneği ,benzeri,andıranı da yok. Başka ülkelerin çocukları , Böyle bir bayramı,böyle bir  armağanı bilmiyorlar. Evet, Dünyanın, yaklaşık iki yüz ülkesi arasında Sadece bizim ülkemizde var. Ata’sı tarafından, Onları özgürleştireni tarafından Çocuklara armağan edilmiş olan Bayram. Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı..   Ah , O güzel insan. Eşsiz benzersiz insan. Böyle anlamlı bir günü Kim bilir hangi güzel duygularla, Ülkesinin çocuklarını düşünerek Onlara, Bu ülkenin çocuklarına,gençlerine armağan etmiştir..   Ya şimdilerde olanlar. Koca koca adamlar, Önce saygı duruşu İstiklal marşı Anıta çelenk koyma, Tören bitmiştir efendim..!   Bu mu..! Üzgünüm Atam. Bu ülkenin çocuklarının bayramdan haberleri yok..! Bu ülkede çocukları her depremde beton yığınlarının arasında kalıyor. Her yağmur yağdığında sele gidiyorlar.   Bu ülkenin çocukları yetim. Bu ülkenin çocukları aç. Bu ülkenin çocukları sokaklarda kağıt topluyor. Bu ülkenin çocukları beslenemiyorlar. Bu ülkenin çocukları eti sütü peyniri yoğurdu unuttu. Bu ülkenin çocukları iyi ve eşit eğitim alamıyor. Bu ülkenin çocukları tacize uğruyorlar. Bu ülkenin çocuklarının babaları işsiz,eve ekmek getiremiyorlar.   Üzgünüm Atam, Bu ülkede çocuklar mutsuz. Bu ülkede çocuklar oyun oynamayı unuttular. Bu ülkenin çocuklarının kırlarını,bayırlarını, Ormanlarını,çayırlarını sattılar. Bu ülkenin çocukları yurtdışına gitmenin yollarını arıyorlar..   Üzgünüm Hem de çok. Bu ülkenin çocukları Başka ülkenin çocuklarının mutlu mesut yaşama filimlerini izliyorlar..!   Üzgünüm Atam, Kendilerine özgür ve karekterli bir ülke bırakarak, Bayram armağan ettiğiniz senin çocukların üzgün ve mutsuzlar. Büyükler tersini söylüyorlar. Ama onlar yalan söylüyorlar efendim. Çünkü, Dünyaya yeni doğan , Bu ülkenin çocukları Bu ülkede Gözlerini hayata borçlu olarak açıyorlar.. Ülkede Bayram mı kaldı. Ne bayramı, Birde bir araya gelip tören yapıyorlar. Yazık !   Ah büyükler, Ah koca koca adamlar…!