Yıl,
30 Ağustos 1922.
Şafak vakti.
Saat 05,30.
Yer,
Afyon tepeleri,Kocatepe.
Ayağa kalkıp ,doğrulan,
Sarışın,mavi gözlü,orta boyda ince zayıf bir asker,
Güneşin ilk ışıkları ile ileriye bakıp
Gözünü hiç kırpmadan eliyle ,
Afyon/Uşak,/İzmir yönüne doğru ilk işaretini verdi..!
İlk ayağa kalkış.
İlk top sesleri.
Ve,
Hiç durmadan,
9 gün 9 gece süren insanüstü bir çabaya şahitlik eden ,
Batı Anadolu bozkırları,
Atalarımızın,dedelerimizin kanlarının karıştığı,dereler,çaylar..
Ve
Bu topraklar,bu vatan uğruna vurulup toprağa düşen ,
Kemiklerini bile bulamadığımız
Atalarımız,dedelerimiz..
Evet
Bundan tam,102 yıl önce.
İşte o gün,
O saatte,
O muhteşem,eşsiz insanın verdiği
O ilk işaretle başladı ,
Kurtuluş ve Kuruluş günleri..
Kurtulduk,
Kurulduk.
Yeniden inşa olduk,ayağa kalktık.
Yüz yılı devirdik..
Aradan tam bir asırlık zaman geçti..
Her türlü ihanete karşı,
Her türlü isyana karşı,
İçten dıştan yıkıma uğraşan hainlere karşı,
Yıkılmadık,ayaktayız..
Evet,
Bu gün 30 Ağustos..
Bu gün söz
Bu topraklar için toprağa düşenlerin.
Bu gün söz onların eşsiz,muhteşem hatıraları için.
Bugün,ben de,
Başta sarışın mavi gözlü eşsiz insan
Mustafa Kemal ve
O gün o tarihi yazan yoldaşlarının
Önlerinde,
Saygı ile eğiliyorum…!
Yaktığınız
Bağımsızlık ,özgürlük kurtuluş ve Devrim ateşi hep yanacak,
Işığınız hiç sönmeyecek..!
Saygılarımla.