Artık rahat bırakın çocuğumuzu. Narin kızımıza dokunmayın diyorum. Yaşarken en büyük acıyı çektirdik,huzur vermedik. Kahrolası dünyayı kendisine dar ettik yavrunun. Küçücük bedenini parça parça ettik. O, avuç içlerimizde tuttuğumuz kuşların ki gibi, Ellerimizde sevip okşadığımız küçük serçe kuşunun yüreği gibi atan,pır pır eden yüreğini sulara Gömdük,taşları yığdık üstüne..   Bu dünyada yaşarken huzur vermedik. Bırakın artık yavruyu. Hiç değilse toprağında rahat uyusun. Huzur bulsun.   TV sahipleri. TV kanalları. Haber müdürleri. Program yapımcıları . Muhabirler Yazarlar,çizerler,yorumcular…!   Reytingciler, Gözünü para, menfaat,çıkar  hırsı bürümüş Umut düşmanları ! Dokunmayın artık çocuğumuza . Hiç değilse sonraki hayatında,cansız dünyasında Artık huzur bulsun..   Yeter artık,yeter yahu..!   İnsanız ya,lütfen. Biraz düşünelim. Toplum olarak ne hale geldik. Nereye doğru sürükleniyoruz.. Nereye gidiyoruz.. Bunun sonu nereye varır…!   Neyi bekliyoruz. Bu kirli,pis ilişkiler Daha kaç kişinin bedenini parçalasın. Daha kaç çocuğumuz,kaç yavrumuz bu düzene kurban edilsin..? Lütfen,durun şöyle ,biraz düşünün. Yalnız kalmayın, Buyurun gelin ,birlikte düşünelim..!   Alışık olmadığımız bir yaşam şekli Bilmediğimiz,duymadığımız,görmediğimiz bir hayat tarzı, Pis ve kirli ilişkiler ağı,yumağı, Koca bir ülkeyi, Bilinmez bir yerlere doğru sürükleyip duruyor.. Koca bir ülke seyreyleyip duruyoruz.   Sonumuzu sen hayret yarabbi..!