Neden? Niçin? Nasıl? Hepsi soru işareti! Netice olarak “KADER” deyip geçiştiriyoruz. Geçiştirmeli miyiz? Dört genç… Yiyip, gezip eğlendikten sonra haydin komşu devlete doğru bir gezelim, oradan ucuz birerde cep telefonu alır geliriz deyip söz birliği yapıyorlar. İşte burada keşkeler başlıyor. Keşke gece değil de gündüz gitselerdi. Keşke biraz daha erken çıksalardı… Keşke gitmeselerdi gibi… Hani bir söz vardır: “Olacağa çare bulunmaz” derler ya. İşte olacak olur. Bu insan kaderinde vardır. İşte ona henüz çare bulunmamıştır. O gençlerin kendilerine göre de hayalleri vardır. Daha yeni hayatın içine gireceklerdi. Hayattan çook tecrübeler edineceklerdi. İşte kaderin çilvesi… Allah o anaya, babaya, kardeşlere sabırlar versin. Ciğerlerinden birer parçası gitti, kolay değil genç yaşta evlat acısı çekmek. Allah güç versin o anaya, babaya ve sevenlerine… Gidenler gitti… Geriye “Nedenler”! “Niçinler”! “Nasıllar”! Ve” keşkeler” kaldı. Ölenlere Allahtan rahmet, geride kalanlara sabırlar diliyorum. Kalın sağlıcakla.