Atam, Beni affet. Bu satırları utanarak yazıyorum. Harflere, tuşlara zor dokunuyorum. Ellerim, parmaklarım titriyor. Senin kurduğun ülkende, Kurduğun, fabrikalar, işyerleri, atölyeler, işletmeler, Ne varsa sattılar. Ormanlar, kıyılar, kenarlar, otlaklar, çayırlar yabancılara satıldı. Tarımı bitirdiler. Beni affet Atam. Layık olamadık sana. Senin ülken dışarıdan, Et, süt, yumurta alır hale geldi. Senin köylülerin artık, Kuru fasulyeyi, nohutu, baklayı, mercimeği arpayı, mısırı, buğdayı dışarıdan alıyor...! Madenlerin yabancıların eline geçti. Sularını şişeleyip, senin halkına parayla satıyorlar… Sen onbeş yılda yaptın, Yoktan bir ülke yarattın, onlar, Yüz yıl içinde, Her şeyi yabancılara sattılar, yok ettiler Atam. Bu ülke için, on beş yıl içinde ne yaptıysan, Hepsi yerle bir oldu…!   Paramızı pul eylediler. Halkını yabancı bankalara kul eylediler Atam. Gençlerin yurt dışına kaçıyorlar. Milyonlarca vatandaşın yurt dışında çalışıyor. El kapılarında kaldık. Ülkede işyeri yok, iş yok. Kahvehaneler işsiz insanlar ile dolu. Gençlerin bu ülkede iş bulamıyor. Çocukların okullara aç gidiyor, aç dönüyorlar. Bir öğün yemek verilsin diye uğraşıldı, Senin kurduğun mecliste buna hayır dediler. Kadınlar hala özgür değil. Üniversite gençliği umutsuz, mutsuz… Okuyup iş bulamıyor, işe göremiyorlar. Senin ülkende atanamayan öğretmenler intihar ediyorlar...! Barışı bozdular Atam. Komşularınla kurduğun dostluk bağlarını kopardılar. Bazıları ile savaşacak duruma bile geldik. Ülkeye dışarıdan kontrolsüz insanlar geliyorlar.   Kısacası, Senin kurduğun ülke çok değişti Atam. Bir ara resimlerini bile taşımak, Duvarlara asmak suç oldu… Demem o ki, Huzur kalmadı Atam. Kurduğun o güzel ülke yok oldu. Kurduğun ülkende, Hırsızlık, yolsuzluk, rüşvet, adam kayırma kol geziyor... İnsanların aç, halkın çöplerden ekmek topluyor... İşçiler, köylüler, emekçiler, çalışanların, Hele emeklilerinin durumu içler acısı...! Beni affet Atam. Yüz yılda yüz metre yol alamadık. Bu satırları utanarak yazdım. Ama çok üzgünüm, durum bu…   Ha, unutmadan Atam, Partinde de durumlar içler acısı. Sana hakaret etmeye yeltenenleri bile yönetici yapıp,baştacı ettiler… Affet Atam, Çok üzgünüm. Söylediğim gibi, Bu satırları utanarak yazdım… Ama gerçek bu… Kurduğun Cumhuriyet yüz yıl sonra bu hallerde… Bitmez tükenmez sevgi ve saygılarımla..!