Bir çocuğun oyun oynayacağı zamanda ağlayarak annesine sarılması, Ölümle kalım arasında mücadele veren annesine ya da babasına dualar edişi, İnsanın tüm hayatını allak bullak ediyor. Güçlünün güçsüzü ezmeye kakması, Tüm güçlülerin bir araya gelerek birlik olması, İnsanın o kadar canını sıkıyor ki, Bunlar kelimelerle anlatılacak gibi değil. Aslında bu satırlarda siyaset yapmak, Kamuoyunun sorunlarını gündeme getirmeliydim. Ama insanın ne siyaset yapası ne de bir başka sorunu gündeme getirmeye gücü kalmıyor. Yaşananları görmemek için televizyon ekranı kapatmak, Çocukların haykırışını duymamak için telefondan kaçmak, nasıl bir duygu! Sanırım şuanda hepimiz bu duyguları yaşıyoruz. Orada canlar yok olurken, Hayattan zevk alamıyoruz, Yaşadığımızı dahi anlayamıyoruz. Evet değerli okurlar… Filistin’de yaşanan olay savaş falan değil. KATLİAMDIR… Yüzlerce insanın göz göre göre canına kastetmek, Bombalarla evlerini başına yıkmak, Tedavi gördükleri hastaneyi bombalamak, İnsanlığa sığmaz. Bu olayın dinle ya da bir başka şeyle alakası olamaz. Vicdansızın dini de olmaz mezhebi de… Bugün tüm yabancı devletler İsrail’e destek naraları atarken; Müslüman devletlerin birçoğu da Filistin’e destek gösterileri yapıyor. Sonuç? Kocaman bir hiç! Dünyanın yaramaz çocuğu rolüne bürünmüş, Umursamaz tavırlarıyla soykırım yapan İsrail Devleti, Yaptıklarının hesabını elbet bir gün ödeyecek. Elbet bunun hesabı görülür. Ama bizim derdimiz şimdi hesap görme zamanı değil. Şimdi tek bir derdimiz var, O da başka çocukların ve başka canların ölmemesi. Buna birilerinin dur demesi lazım. Ya hep ya hiç diyecek birileri lazım. Kimin bu lafı söyleyeceğini, Ve icraata geçeceğini merakla bekliyoruz. Lütfen bu kıyıma birisi çıkıp dur desin, Eğer biri çıkarsa, Arkası kıyamet gibi gelecek, Bugün Türkiye topraklarında Filistin’e yardıma gidiyoruz denildiğinde, 1 tek vatan evladı bile arkasına bakmadan koşmaya başlar. O yüzden birileri artık gereğini yapsın…