Sevgili okurlar...Hayatı yavaş yavaş öğreniyor insan...Uzun zaman alıyor...Belki de,Ama ne yazık ki,Öğrenmek istemediği gerçekler,Çıkıyor insanın karşısınaEr ya da geç...Hani dersiniz ya,Benim kendi doğrularım vardır diye...Ailenizden, eşinizden, dostunuzdan gördüğünüz,Kendinizle bağdaşan,Aklınıza yatan,Gerçek olduğuna inandığınız,Hakkaniyetli bir yapı ile kafanıza kazınan gerçekler vardır ya,İşte tam da bundan bahsediyorum.Gün gelir bir gün,Öğrendiğiniz, tüm kalbinizle inandığınız bu gerçeklerin,Bu hayatta geçerli olmadığını öğrenirsiniz.Evet ben daha yeni yeni öğreniyorum.İçime de sindiremiyorum hani...Ama gerçekten umuruma bile gelmiyor.Benim hayatım bana yetiyor diyorum.Ama bir bakıyorum,Her tarafta aynı terane...Sonra da diyorum ki kendime,Tamam Sinan,Sende böyle yapmalısın...Tam o anda şimşekler çakıyor kafamda,Peki ya bu zamana kadar yaptıkların,Hepsi boş muydu diyorum...Sonra aklım yeniden yerine geliyor...O zaman diyorum ki,Bu zamana kadar inandığın doğrulardan ne zararın oldu?Düşünüyorum,Bazen hayatın karşıma çıkardığı yanlışlardan başka hiçbir şey...Yani her zaman olabilecek olaylar...O yüzden demem o ki!Eğer bu hayatı yaşıyorsak,İnandığımız doğrularla,Başkaları gibi çıkar ilişkileri ile değil,Dosdoğru yaşayalım...Belki çıkarcı insanları hayatımızdan çıkarırız,Ama güzel insanların aklında bir iz bırakırız...Yaşamdan sonra da yaşam olduğuna inanıyorsak,Yapılan hiç bir iyiliğin,Düşünülen her bir anın karşılığı olduğunu bilmeliyiz.Velhasıl kelam lafın özüne gelecek olursak,Bu dünyada 3 kuruş menfi çıkarlar için,Aklını, düşünceni, kalbini satmayacaksın...Yettiği kadarı ile idare edip,Doğru bildiğin yolda,Emin adımlarla ilerleyeceksin...Kalın sağlıcakla...