Hayat insanlar için güzeldir. Yaşamak için mücadele verilmelidir. Demirde altında birer madendir. Demir tabiatta bol miktarda bulunur ucuzdur. Altın elementi tabiatta zor bulunur pahalıdır. Yıl 1965 Tokat-Turhal’da Varvara( Manisa) mahallesinde ki Devrim İlkokulunda okuyorduk. Amerikan sac barakadan yapılmış iki adet barakadan dört sınıf yapmışlardı. Yoksul çiftçi aile çocukları olarak öğretmeni gözümüzde büyütürdük. Müdürü ulaşılması zor insan sanırdık. Turhal yazlık sinemasının önünde müdürümüzün oğlunun boynunda bir tabela ile ayva, elma çekirdek satarken gördük. Aman Allah’ım bu ne utanç ve kötü bir olaydı bizim için. Günler sonra müdürümüz bizim sınıfa geldiğinde “ oğlunun sinema önünde çekirdek sattığını söyledik.” Müdür Yılmaz Başbuğ; “ Çocuklar ben müdürüm. Benim ailemi geçindirecek param var. Fakat oğlumun toplumla uzlaşması, tanıması için, para alışverişinde hesap yapmasını öğrenmesi gerekmektedir. Gerçeği görür, kazanmanın kutsallığına inanır. Düşünün ki ben yok oldum, evi nasıl geçindireceğini öğrenmesi gerekir.” Hayat insanlar için her zaman baharı yaşatmaz. Sonbaharı, kışını da düşünmek gerekmekteyiz.        Dedem işe gitmek için sekiz kilometre yol yürüyordu. Babam işe gitmek için dört kilometre yol yürürdü. Benim işe gidip gelmem için orta halli bir aracım var. Gelirimizi düzettik. Oğlum işine Mersedesle gidiyor. Torunum hayatın zorluklarını görmeden yaşıyor. İşine Ferrari ile gidip geliyor. Torunumun çocukları sanıyorum ki yürüyerek işe gidip gelecekler. Tıpkı büyük dedeleri gibi...       Zor zamanlar güçlü insanlar yaratır. Güçlü insanlar kolay zaman yaratır. Kolaylaşmış hayat, zayıf insanlar yaratır. Zayıf insanlar zor zamanlarda bunalır, nefes alamazlar. Bu yüzden çocuklarımızı güçlüklerle mücadele etmeyi öğretmek en büyük mirastır. Çocuklarımıza hayatı kolaylaştırmaktansa, onları hayata karşı birer savaşçı gibi yetiştirmemiz gerekmektedir.