GÜLE, GÜLE AKİF ÖĞRETMENİM

Eğitim ordumuzun bir değerini daha kaybettik. Amansız hastalığa yakalanan Akif Öğretmen hayata gözlerini yumdu. Türkiye’nin çeşitli yerlerinde görev yaptıktan sonra en son Gökçeali Köyü ilköğretim okulu müdürlüğü'nden sonra emekli oldu. Sonra son yıllarda Karadeniz'de yaygın olan kanser hastalığına yakalandı. Bununla 2 yıla yakın mücadele etti ama kansere yenik düştü. Ölümü sevenlerini üzdü. Genç yaşta aramızdan ayrılışı ile bizleri ve yakınlarını derin üzüntüye boğan Akif Çaylak'ı unutmak mümkün mü?Çocukluğumuzun arkadaşı Akif Öğretmen, kendinden yaşça büyük olanlarla sohbet eder, küçüklerin dertlerini dinler ve onlara yardımcı olmaya çalışırdı. Kimliğine ‘sevgi ve hoşgörü’ kavramlarını kazıtarak en iyi yaşayış yolunu seçti. Doğruluk, dürüstlük ve cömertliğiyle. Son nefesini verip aramızdan ayrılıverdi, olgun yaşında. Ölen bir insanın ardından yazı yazmak çok zor, Hele bu insan sevdiğiniz, çocukluk arkadaşınız ise yazması daha zorlaşıyor. Sessiz gemisine binip, sonsuzluğa gidişi dünyanın yalan mı yalan olduğunu ispatlamıyor mu? Onunla gençliğimizde nice acılar paylaştık. Önce öğretmen abisi Abdullah abinin ölümü, sonra yine kendisi gibi kansere yenik düşen Fethi abisinin ölümününe,daha sonra amca oğlu  Köksal Küçük'ün ölümüne   şahit olduk.  Daha doğrusu Akif'i böyle yazacağım hiç ama hiç aklıma gelmezdi. Akif paylaşmayı sever, bencillikten özenle kaçınırdı. Yardım etmek için koşul aramaz, yaptığı iyiliğe karşılık beklemezdi. O duruşuyla, tavrıyla, kibarlığıyla, hoşgörüsü ile bilhassa insanlara tebessümü ile çevresinde az rastlanır bir öğretmendi. Kısacası sosyal, sıcak, ilgili, tavırlı ve sevgi doluydu. Ne yazık ki aramızda değil artık. Akif öğretmen toprağın bol olsun, mekanın cennet olsun.