AKŞAM SOKAĞI

Horoz sesi duydum. Tuhaftı. Ayakkabı tamircisinin horozu, pinekleme zamanı, evet, akşamdan öttü. Ezanı koşturdu minare. Akşam ezanı ki tutabilene aşk olsun.  Namaz beklemez. Hacı dayı cemaate yetişecek, “akşamıma gölge etme, vakit dar” dedi kediye. Akşam yüzlü eskici, terini koluna sildi; THE HURDACI marka arabasında günü yüklü. Alacakaranlık kışkırttı çocukları, başıboş top koşturuyorlar deli gibi. Balkonda çamaşır toplayan kadın sokağa sarktı, “ eve gel oğlum gün alçaldı, baban gelir nerdeyse.” Gözü kalede çocuğun, “ bir golüm kaldı anne, babamla gelirim” dedi top aut’a giderken. Renkler silindi. Siyah-beyaz’a döndü akşamın kıyısından ayrılan gün.   Bir ambulans geçti sireni açık. Hüznü çağrıştırır, ölümü hatırlatır akşam. Horoz yine öttü. Trafik karıştı sokakta.  Park etmeye çalışan adama Hasan diklendi, “ burası babamın yeri, sen başka yer bul.”  Adam uzaklaşırken golünü atan çocuk havada topuklarını birbirine vurdu.  Ay ışığında güneş gözlüğü takan hödük kaldırımda tökezledi. Bu hareketi bilerek yapmış gibi hiç istifini bozmadan tekrar tökezledi.  Hasan’ın volesi motosikletli pizzacının suratında patladı. Pizzalarla pizzacı ayrı köşelerde.  Ardına bakmadan kaçan Hasan’a kediler göz kırptı. Sokağa hafif bir sessizlik oturdu. Boşlarını toplayan motorcu yıldızları sayarak sıvışırken kediler mırladı.  Arabayı sesinden tanıdı çocuk. “ Bu bizimki, verin topumu babam geliyor.” Kamyon sokağa girdi. Trafik yorgunu adam gerindi.      -Dört gol attım baba.      -Pizza kokuyor, sen pizzamı yedin?     - Hayır, kedilere ısmarladım.      -Geç içeriye, sakar Maradona.    Çocuk, babasının gölgesinde eve girerken,  hâlâ park yeri arayan adam arkalarından homurdadı: Hin oğlu hin.