HAYDİN BAKALIM

   Uzun günlerin orucu bitti. Bayrama ulaştık. Bayram da bitti. Haydin bakalım eski günlere mi diyeceğiz? Ramazan ayı boyunca sanki sevap kazanma da birbirimizle yarışırcasına hayır işlemeye çalıştık. Varlıklı olanda, olmayanda… Vasıta olanda, aracı olanda bu yarışa katıldı. Hemen hemen her mahalle de kurulan iftar sofraları, ihtiyacı olanları da, olmayanları da bu masalarda ağırladı… İşte İslamiyet’in faziletlerinden en yücelerinden birisi yerine getirilmiş olundu. Bence bu vasıtayla birlik, beraberliğimize iyi bir katkı oldu kanaatindeyim. Bu arada esas meseleye gelelim. Yedik, içtik bir ramazanı böylece eda ettik. Peki, çevremizdeki esas ihtiyacı olan fakir, fukaralarımızın yıllık ihtiyacını karşılamış olduk mu? Bunlar bir ay yaşamıyorlar, yılın on iki ayı yaşıyorlar. Acaba yıl içinde de bunlar düşünülüp, aranıp sorulacaklar mı? Bir vatandaş(Gurbetçi) geldi. “Hocam ben hakiki bir ihtiyacı olana yardım yapmak istiyorum. Acaba kime yapayım? Böyle birisini biliyor musunuz “ dedi. Bende ona mahalle muhtarını tavsiye ettim. Çünkü mahallenin hakiki ihtiyacı olan kişileri en iyi muhtarlar bilir. Herkesin bir şeylere ihtiyacı vardır. Mühim olan hakiki ihtiyacı olanı bulup ona yardım etmektir. Bu nedenle benim âcizane tavsiyem, eğer yardım yapmak için hakiki ihtiyacı olanları biliyorsan yardımı yapı ver, bilmiyorsan o semtin muhtarını bulman gerek. Vebali de ona olur, sevabından da yaralanır. İşte şimdi diyoruz ki: “HAYDİN BAKALIM” Ramazan ayındaki yarışımızı devam ettirelim. Ve özellikle kendi yakınlarımızı unutmayalım… Kalın sağlıcakla, nice Ramazanlara kadar…