MUTLULUĞUMUZ İÇİN ALLAH'TAN YARDIM DİLEMEK

 Dünya üzerindeki bütün toplumlarda evlenme törenlerinin iki yönü bulunmaktadır. Her ne kadar bazı toplumlar da bu törenlerin bir yönü öne çıksa da, birincisi sevinç ve mutluluğun dışa yansıması ve bu mutluluğun diğer insanlarla paylaşılması şeklinde görünen eğlence boyutu. Diğeri de sevinç ve mutlulukla beraber yüreklerimizin derinliklerinde taşıdığımız, bilinmezliğe doğru atılan endişeli adımların oluşturduğu tereddütler…. Mutluluğu etrafımıza yansıtma ve paylaşma noktasında ne gerekiyorsa, tüm önlem ve tedbirleri alıyoruz. “ Aman bir yanlışlık olmasın. Bir hata yapmayalım. Bu mutlu günümüzde tanıdığımız ya da tanımadığımız –hiç fark etmez-  kimseyi kırıp incitmeyelim…” Oysa önümüzde ne kadar yıl süreceğini bilemediğimiz o bilinmezliğe doğru adım atarken yüreğimizin de, derin bir güven ve ulvi bir mutluluk duygusu ile dolması gerekir. Kurulan yuvanın gelecekteki sıcaklığından şimdiden emin olunması gerekir.  Bizler için bu çok önemli birlikteliğimizin hemen başlangıcında, şöyle yalnız başımıza yüreğimize yoğunlaşarak, tüm samimiyetimizle Rabbimize yönelip,  O’nu yardıma çağırmayı ne kadar önemsiyoruz.                 Mesela, “Rabbim ne olur karşımıza şu üç beş günlük dünya hayatını bize zindan edecek insanlar değil, huzur ve mutluluk kaynağı olacak kişiler çıkar. Gönlümüzün kapısını bu güzel insanlara aç” diyebiliyor muyuz?  Ya da “Rabbim! Bizleri basit duyguların, arzu ve isteklerin ardına düşerek yuva kurmaya çalışanlardan değil, kendileri ile huzur ve mutluluk bulmak için kalplerini ve bu kalplerdeki sevgilerini birleştirenlerden eyle” şeklinde bir yakarış dile getirebiliyor muyuz? Samimiyet durumumuza göre bu isteklerimiz mutlaka bir cevap bulacaktır. Bir şekilde yuvamızı oluşturduk. Fakat bazı şeyler istediğimiz gibi gitmiyor. Kendi kendimize soruyoruz… “ Acaba ne yapsam? Falcıya ya da yolcuya mı uğrasam? Cinciye, büyücüye mi danışsam? Kime danışsam? Kimden yardım dilesem..?  Geceniz gündüzünüz allak bullak.  Anneler babalar içinde öyle. Keşke çocuğumun huzuru mutluluğu olsaydı da hiçbir şeyim olmasaydı. Belki de evlatlarının mutluluğu karşılığında bırak hiçbir şeylerinin olmamasını, bir tas çorbayla bile yaşamaya razılar…                 İşte böyle sıkıntılar yaşanılan bir durumda yüreğimizdeki tüm lüzumsuz duyguları bir tarafa atıp, O’na yönelebilmek… Bu noktada Rabbimiz bize bir yol öneriyor…  Yardım isteme yolu… “ Ey İman edenler! Sabırla ve namazla Allahtan Yardım dileyin. Şüphe yok ki Allah sabredenlerle beraberdir”(2/153)                  Gözlerden ırak bir köşede, seccademize kapanıp  “Ey kalpleri eviren çeviren Rabbim. Ne olur bizlerin yüreklerinde bir birimize karşı sevgi ve muhabbet oluştur. Bizlere birbirimizi anlama, tahammül etme gücü ver.”  Ve bu doğrultudaki isteklerimizi namazımızda ve Ona en yakın olduğumuz yerde, secdede dile getirebilsek.                 Allahın bu yakarışa cevabı ne mi olur?  “ Erkek ve kadın kim inanarak iyi işler işlerse elbette ona hoş bir hayat yaşatacağız. Onların mükafatını yapmakta olduklarının en güzeli ile vereceğiz.” (16/97)  Hele bir sabredebilsek…   Bakın Rabbimiz bize nasıl bir sonuç telkin ediyor… “ Onlarla iyi geçinin. Eğer onlardan hoşlanmadıysanız olabilir ki, siz bir şeyden hoşlanmazsınız da Allah onda pek çok hayır yaratmış olur.”(4/19)                  Etrafınıza bir bakın. Bir çok yuvada biraz sabır ve tahammülün sonucu yaşanılan güzelliklere şahit olabilirsiniz. Ama dersen ki  “Hocam… Benim O’nun la pek samimiyetim yok. Sıkıntılarımı nasıl paylaşabilirim?”                           Onunla muhabbet edebilmen için bir yol bulabilmen dileğiyle…